مؤلف صاحب دو تفسیر است: ۱) نخستین تفسیر او در سه مجلد بزرگ به زبان عربی و شیوه روائی است، که مؤلف آن را به سبک تفسیر صافیملامحسن فیض کاشانی (م ۱۰۹۱ ق) نگاشته است. امـا اندکی مبسوط‌تر از آن است و تفسیرآیات را با تکیه به احادیث و روایاتائمه معصومین (علیهم‌السّلام) به دست می‌دهد. مجلد اول آن از سوره فاتحه تا آخر سوره توبه و مجلد دیگر آن تفسیر بقیه قرآن کریم را دربردارد. مـجـلـد اول این تفسیر را شیخ آقابزرگ تهرانی نزد سیدمحمدرضا فرزند سید احمد بهبهانی در کربلا دیده است. و دو مـجـلد دیگر از مخطوطات کتابخانه شیخ محمد سماوی بوده که قسمتی از این کتابخانه به کتابخانه آیت اللّه حکیم منتقل گردیده است. ۲) تفسیر دوم او تفسیر بی نقطه است در سه مجلد بزرگ، به زبان عربی و به شیوه کلامی و ادبی. مـؤلـف این اثر را تنها با حروف بی نقطه نگاشته است که خودکاری دشوار و طاقت فرسا و مستلزم تکلیف بسیار است ولی بعضی از قدما آن را نوعی هنر و هنرنمایی می‌شمرده‌اند. مـجـلـد اول این تفسیر از سوره حمد تا سوره یونس و مجلد دوم از سوره هود تا سوره عنکبوت و مجلد سوم از سوره روم تا پایان قرآن است. مؤلف آن را با تاسی به کتاب سواطع الالهامفیض بن مبارک هندی نگاشته است. شیخ آقابزرگ تهرانی هر سه مجلد آن را در کتابخانه شیخ محمد سماوی در نجف اشرف مشاهده نموده است.
