تفسیر الجوهر الثمین

الجوهر الثمین فی تفسیر القرآن المبین (تـفـسـیـرهـای سـه گانه شبر)، اثر سید عبداللّه شبر (۱۱۸۸ - ۱۲۴۲ ق) فرزند سیدمحمدرضا حسینی کاظمی معروف به شبر، از اعاظم علمای امامیه و مشاهیر مفسران شیعه می‌باشد.

این اثر در دو مجلد بزرگ به زبان عربی، نظیر تفسیر صافی اثر ملامحسن فیض کاشانی است و به شیوه مزجی است و بدون مقدمات وارد بحث تفسیر می‌گردد.
مجلد اول از آغاز سوره فاتحه تا سوره نحل. مجلد دوم از سوره اسراء تا آخر قرآن کریم.
شامل بیش از سی و چهار هزار سطر. تاریخ فراغت هر دو تالیف ۱۲۳۹ ق می‌باشد. شیخ آقابزرگ تهرانی صاحب الذریعة نسخه اصلی به خط مؤلف را نزد حفید مؤلف سیدمحمد بن علی شبر دیده است. این اثر پس از فوت او به فرزندش سید علی شبر رسیده و در کتابخانه او موجود است و بعضی این تفسیر را به غلط تفسیر کبیر سید شبر دانسته‌اند.

۱.	↑ شبر، سیدعبدالله، تفسیر الوجیز، مقدمه.
۲.	↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۱۳۱.
۳.	↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة الی تصانیف الشیعه، ج۵، ص۲۸۸.
۴.	↑ قمی، شیخ عباس، الفوائد الرضویه، ص۲۴۹.
۵.	↑ حسینی اشکوری، سیداحمد، فهرست کتابخانه آیت اللّه مرعشی، ج۲، ص۵۴.
۶.	↑ حسینی اشکوری، سیداحمد، فهرست کتابخانه آیت اللّه مرعشی، ج۱۴، ص۵۸.
۷.	↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، الکرام البررة، ج۲، ص۷۷۷.
۸.	↑ علامه امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۴، ص۱۹۰.
۹.	↑ ماضی الـنـحـیـف، ج۲، ص۳۱۹.
۱۰.	↑ ماضی الـنـحـیـف، ج۳، ص۱۳۶.
۱۱.	↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، مصفی المقال، ص۲۳۸.
۱۲.	↑ امینی نجفی، محمدهادی، معجم رجال الفکر، ص۲۴۰.
۱۳.	↑ مشهد الامام، ج۴، ص۱۴۳.
۱۴.	↑ عوّاد، کورکیس، معجم المؤلفین العراقیین، ج۲، ص۳۲۷.
۱۵.	↑ حرزالدین، محمد، معارف الرجال، ج۲، ص۹.
۱۶.	↑ شفیعی، محمد، مفسران شیعه، ص۱۷۷.