تفسیر الاعمش

تفسیر الاعمش اثر سلیمان بن مهران اعمش (۶۱ - ۱۴۸ یا ۱۴۹ ق) از اکابر مفسران و خواص اصحاب و از قاریان مشهور شیعه می‌باشد.

تفسیر الاعمش از ابومحمد سلیمان (۶۱ - ۱۴۸ یا ۱۴۹ ق) فرزند مهران الاعمش اسدی کاهلی از اکابر مفسران و خواص اصحاب امام محمدباقر (علیه‌السّلام) و از قاریان مشهور شیعه.
ابن سعد در الطبقات الکبری او را اعرف مردم در تفسیر و فنون قرآن می‌خواند سپس اضافه کرده است که ابوحیان تیمی قرآنی را با خود داشت که آن را بر اعمش عرضه می‌کرد و تصحیح می‌نمود بر قراات او و این صحیح‌ترین مصاحف بود. ابن عماد حنبلی او را در کتاب خود شذرات از شیوخ محدثین کوفه و عالم رئیس می‌خواند که سند ۱۳۰۰ حدیث در تفسیر و سایر موارد به او منتهی می‌گردد.

تـفسیر اعمش به زبان عربی و شیوه روائی است و منقولاتی از آن در بسیاری از تفسیرهای سنی و شیعه آمده است که در فضائل حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام) و خاندان عصمت و طهارت می‌باشد.
مـانند تفسیر آیه ۳۷ سوره بقره «فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه» اعمش از ابی صالح از ابن عباس روایت می‌کند که چون آدم دچار خطیئه شد جبرئیل به او تعلیم کرد که خداوند را به حق خمسه طیبه سوگند دهد تا بخشوده شود و او چنین کرد پس بخشوده شد.

۱.	↑ بقره/سوره۲، آیه۳۷.
۲.	↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۱۳۵.
۳.	↑ خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۹، ص۱۳.
۴.	↑ ذهبی، محمدبن احمد، تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۱۱۶.
۵.	↑ کوفی، فرات بن ابراهیم، تفسیر فرات الکوفی، ص۵۷.
۶.	↑ قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، ج۲، ص۳۸۱.
۷.	↑ ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج۴، ص۲۲۲-۲۲۶.
۸.	↑ مطهری، مرتضی، خدمات متقابل اسلام و ایران، ۴۵۶.
۹.	↑ ابونعیم، احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج۵، ص۴۶.
۱۰.	↑ خزرجی، صفی الدین، خلاصة التهذیب، ص۱۵۵.
۱۱.	↑ شیخ طوسی، محمدبن حسن، رجال، ص۲۱۵.
۱۲.	↑ ابن داود، حسن بن علی، رجال، ص۱۰۶.
۱۳.	↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۱، ص۱۵۴.
۱۴.	↑ اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۸۳.
۱۵.	↑ ذهبی، محمدبن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۲۲۶.
۱۶.	↑ ابن سعد، محمد بن سعد، طبقات الکبری، ج۶، ص۳۴۲.
۱۷.	↑ ذهبی، محمدبن احمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۲۲۴.