• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تفسیر ابی حنیفه دینوری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تفسیر ابی حنیفه دینوری اثر مفسر ابوحنیفه احمد بن داود بن وتند معروف به دینوری از مشاهیر علمای نحو و لغت منجم مفسر مورخ شیعی و ایرانی تبار است.


تفسیر ابی حنیفه دینوری مفسر ابوحنیفه احمد (م ۲۸۲ ق) فرزند داود بن وتند معروف به دینوری از مشاهیر علمای نحو و لغت منجم مفسر مورخ شیعی و ایرانی تبار است.
ابوحیان توحیدی نیشابوری (م ۳۸۰ ق) در وصف دینوری می‌نویسد او حکمت و فلسفه و بیان عـرب را بـا یـکدیـگر آمیخته و در هر فنی ید طولا دارد سپس اضافه نموده سه تن هستند بین مـتـقـدمین و متاخرین چنانچه ثقلین جمع گردند و تا پایان جهان فضائل آنان را ستایش نمایند هرگز حق آنها اداء نگشته است یکی از این سه تن ابوحنیفه دینوری است.

تفسیر دینوری در سیزده جلد به زبان عربی بوده و چنانچه از سایر مؤلفاتش استفاده می‌گردد به شیوه کلامی و ادبی و فلسفی است و نیز ابوریحان توحیدی آن را در سیزده جلد می‌خواند و تمامی شرح حال نویسان آن را از مؤلفات و آثار وی ضبط کرده‌اند است.
دینور با کسر دال و یاء و فتح نون و واو و سکون راء شهری است واقع بین کنگاور و کرمانشاه. الاخبار الطوال، م - ذ.
[۱] قفتی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۱، ص۷۶.    
[۲] البابانی، اسماعیل بن محمدامین، ایضاح المکنون، ج۱، ص۴۳.    
[۳] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۳۰۶.    
[۴] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج۱۱، ص۷۲.
[۵] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۴، ص۲۵۲.    
[۶] ذهبی، محمدبن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۳، ص۴۲۲.    
[۷] داودی، محمدبن علی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۴۲.    
[۸] ابن ندیم، محمدبن اسحاق، الفهرست، ص۱۰۶.    
[۹] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۱۰۸.
[۱۰] یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۳، ص۲۶.
[۱۱] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱، ص۲۱۸.    
[۱۲] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۱، ص۱۲۳.
[۱۳] ابن انباری، ابوالبرکات، نزهة الالباء، ص۳۰۵.


۱. ↑ قفتی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۱، ص۷۶.    
۲. ↑ البابانی، اسماعیل بن محمدامین، ایضاح المکنون، ج۱، ص۴۳.    
۳. ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاة، ج۱، ص۳۰۶.    
۴. ↑ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج۱۱، ص۷۲.
۵. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۴، ص۲۵۲.    
۶. ↑ ذهبی، محمدبن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۳، ص۴۲۲.    
۷. ↑ داودی، محمدبن علی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۴۲.    
۸. ↑ ابن ندیم، محمدبن اسحاق، الفهرست، ص۱۰۶.    
۹. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۱۰۸.
۱۰. ↑ یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۳، ص۲۶.
۱۱. ↑ کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱، ص۲۱۸.    
۱۲. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۱، ص۱۲۳.
۱۳. ↑ ابن انباری، ابوالبرکات، نزهة الالباء، ص۳۰۵.


سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «تفاسیر قرن سوم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۳/۲۰.    


رده‌های این صفحه : تفسیرهای شیعه قرن 3 (قمری) | علوم قرآن | کتاب شناسی تفسیر
جعبه ابزار