تعداد قرائات
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شمار
قرائت‌های رایج
قرآن را تعداد
قرائات گویند.
مساله
قرائات و
اختلاف آنها به عصر
صحابه برمی گردد که هنگام
ثبت قرآن در
مصاحف ، گاهی در ثبت
نص یا در کیفیت
قرائت آن متفاوت می‌شدند، و از آنجا که مردم هر شهر طبق مصحف یکی از صحابه- که به شهر آنها
هجرت کرده بود-
قرائت می‌کردند و به آن پایبند بودند، میان
قرائت شهرهای مختلف اختلاف پدید آمد. هر چند در
زمان عثمان برای چاره جویی، به یکسان سازی مصاحف اقدام کردند اما به دلیل وجود اختلاف در مصاحف تهیه شده توسط لجنه توحید مصاحف، مشکل اختلاف
قرائات از بین نرفت. با گذشت زمان و کثرت قاریان و پراکندگی آنها در شهرهای مختلف و تفاوت آنها در اخذ و تلقی و
قرائت و اقراء، این مشکل
مضاعف شد و تعداد
قرائت‌ها دائما رو به فزونی رفت. در اوایل
قرن چهارم هجری
ابوبکر بن مجاهد که از طرف حکومت به عنوان شیخ القراء منسوب شده بود از میان
قرائت‌های رایج، هفت
قرائت را برگزید.
این ابتکار
ابن مجاهد ، با وجود برخی مخالفت‌ها نسبت به
حصر قرائت‌ها در این تعداد، اقبال عمومی پیدا کرد، و به «
قرائات سبع » شهرت یافت.
پس از آن، برخی از متاخرین همچون
ابن جزری (م۸۳۳ ق) سه
قرائت دیگر بر این تعداد افزود، که به عنوان «
قرائات عشر» مشهور شد.
بعد از وی، افرادی مثل
احمد بن محمد دمیاطی (م۱۱۱۷ ق) چهار
قرائت دیگر را افزود تا «
قرائات اربعة عشر» پیدا شود.
قرائات سبع ؛
قرائات عشر ؛
قرائات اربعة عشر .
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «تعداد قرائات».
