تطبیقات الوافی (کتاب)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
«تطبیقات الوافی»، از آثار علمی مرحوم دکتر حبیب یوسف مغنیه است.
«تطبیقات الوافی»، از آثار علمی مرحوم دکتر حبیب یوسف مغنیه (درگذشته ۲۰۱۲ م)، استاد دانشگاه لبنان است که در آن بهصورت آموزشی و کاربردی مباحث گوناگون نحوی و صرفی توضیح داده شده است. نام کامل کتاب حاضر، «تطبیقات الوافی فی النحو و الصرف» است و شامل یک دوره کامل صرف و نحو میشود. مخاطبان این اثر، عبارت از دانشجویان تحصیلات تکمیلی و همه علاقهمندان به
زبان و ادبیات عربی و کاربرد آن در سطح متوسط و پیشرفته هستند. از امتیازهای این اثر، کوشش علمی و موفق در آموزش کاربردی صرف و نحو عربی بر اساس
قرآن،
روایات،
شعر و نثر عربی قدیم و معاصر است. امتیاز دیگر این کتاب، آن است که بعد از نگارش کتاب «الوافی فی النحو و الصرف» و بعد از سالها تدریس و با بهرهمندی از تجربیات گذشته، بهتدریج تکمیل شده و سامان یافته است.
در این اثر، همه مباحث صرفی و نحوی از آغاز تا انجام در ۱۵ شماره مطرح شده، بدون آنکه نام فصل یا بخش برای آن قرار داده شود. مباحث از حروف و کلمه و
کلام و اقسام آن، شروع شده و با مباحثی چون
اسماء و ضمائر و مبتدا و خبر و نواسخ و... ادامه یافته و با
اعراب جملهها پایان یافته است.
در مورد روش و محتوای کتاب حاضر، چند نکته گفتنی است:
نویسنده در گذشته کتابی به نام «الوافی فی النحو و الصرف» نوشته که در سال ۲۰۰۱ م، منتشر شده و بعد کتاب حاضر را برای تکمیل آن و تمرین و ممارست بیشتر مخاطبان فراهم آورده است. او تأکید کرده است که دو کتاب
مذکور،
ثمره بیش از سی و دو سال تجربه تدریس زبان و ادبیات عربی در دانشگاهها است. این کتاب، مشتمل بر همه تمرینهایی است که متناسب با بحثهای کتاب« الوافی فی النحو و الصرف» لازم است و همچنین بر طبق نظم و ترتیب آن کتاب تنظیم شده است.
نویسنده برای آشنایی بیشتر خوانندگان با چگونگی آزمون نحوی، نمونههایی از پرسشهای امتحانی «دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه لبنان» و «دانشکده اجتهاد و علوم اسلامی دانشگاه اسلامی لبنان» را نیز آورده است.
همچنین ایشان نمونهای از پرسشهایی که خودش برای دانشجویان طراحی کرده،
ذکر نموده است. این پرسشها در سال تحصیلی ۱۹۹۸- ۱۹۹۹ و ۱۹۹۹- ۲۰۰۰ م، برای دانشجویان قسمت
شریعت دانشکده
اجتهاد و علوم اسلامی دانشگاه لبنان طرح شده است.
نویسنده در مثالهایی که برای تعلیم و تمرین آورده، بهوفور از
آیات قرآن کریم نیز بهره برده و این مطلب بر اعتبار، سودمندی و غنای مباحث کتاب افزوده است.
نویسنده در مواردی برای تمثیل از ادعیه استفاده کرده است؛ بهطور نمونه ایشان در بحث منادا برای
تمثیل از عبارت ذیل استفاده کرده است:« یا وارثَ علمِ الأولین و الآخرین» و البته کلمه «
علم» در این مثال، مضافالیه و مجرور است، ولی بهاشتباه (چاپی) منصوب شده است.
از جمله امتیازهای این کتاب، ترسیم جدولهای آموزشی است که نویسنده بهوفور فراهم کرده و از این نظر کمک مناسبی برای فهم بهتر مطالب بشمار میرود.
نویسنده همچنین گاه از نمودار نیز برای تسهیل مطالب استفاده کرده است.
جالب است که نویسنده در ارائه پرسشهای نمونه، بعد از طرح هفت پرسش یادآوری کرده است که ترجیح دادم که پرسش اخیر (هشتم) را حذف کنم، ولی نوع پرسش حذفشده و علت این موضوع را نیز توضیح نداده است.
نویسنده در تمرینات و تطبیقهایی که مطرح کرده، از ادیبان و استادان مهم و معاصر
زبان عربی مانند نقولا فیاض، می زیاده، میخائیل نعیمه، جبران خلیل جبران، طه حسین، توفیق یوسف عوّاد، منفلوطی و آثار مهم آنها مثل «ظلمات و أشعة»، «جنة الحیوان»، «الوعد الحق» و شخصیتهای علمی و ادبی قدیم مانند زمخشری، طبری، ابوالفرج اصفهانی، بیضاوی، متنبی، بُحتری، ابن مقفع و... و آثاری مانند «کلیله و دمنه» و «الأغانی» و... استفاده کرده است.
همچنین ایشان گاه به مقالهای منتشرشده در مجلات علمی معاصر ارجاع داده است.
همچنین نویسنده در موارد بسیاری، از کتاب «
نهج البلاغه» بهعنوان شاهد مثال برای مباحث نحوی بهره برده است. این نکته نیز بر ارزش و اتقان مباحث کتاب افزوده است؛
البته «نهج البلاغه» چند جلدی مورد استفاده قرار گرفته، ولی مشخصاتش معلوم نیست، به نظر میرسد از شروح «نهج البلاغه» استفاده شده است.
نویسنده در یکی از تمرینات
کتاب بهعنوان مثال این بیت از قصیده معروف فرزدق در مدح حضرت
امام سجاد علیهالسلام را
ذکر کرده است:
«یُغضی حیاء و یغضی من مهابته فما یُکلم إلّا حین یَبتسم»
و بعد به تجزیه و ترکیب آن پرداخته است.
نویسنده در نثری که خودش نوشته و در این کتاب برای تمرین هم مطرح کرده، چگونگی زندگی ادبیاش را بیان کرده و چنین نوشته است که تلاش ادبی خودم را در زمانی که در کلاس هفتم بودم با نگارش داستان کوتاه آغاز کردم و محفوظاتم از قرآن کریم و «نهج البلاغة» و سرچشمههای
اشعار عربی، سرمایه فرهنگی مرا تشکیل داد و سبب نشاط علمی من شد و... .
نویسنده افزون بر بهرهگیری از آثار ادیبان و شاعران، گاهی قطعاتی را که خودش بهصورت نثر نوشته است، بهعنوان متونی برای تمرین مطالب کتاب مطرح کرده است.
نویسنده در پاورقیهای کتاب، گاهی لغت یا عبارت یا جملهای را معنا کرده
و گاه منابع مطالب نقلشده را آورده
و گاهی نام شاعری را آورده که در متن، بیتی از او نقل و به آن استشهاد شده
یا گونهای دیگر از تجزیه و تحلیل صرفی یا نحوی را غیر از آنچه در متن
ذکر شده، بیان کرده
و گاهی در یک پاورقی افزون بر بیان لغت و معنای کلی جمله و عبارت به
ذکر منابع مطالب نیز پرداخته
و دیگرگاه، اعراب جملات را بیان کرده
و گاه برای آشنایی با وجوه اعرابی دیگر غیر از آنچه در متن آمده، به کتابهای مرجع مانند
تفاسیر ارجاع داده
و گاهی مرجع یک ضمیر را
آشکار کرده
و گاهی با بیان نحوه دیگری از
اعراب غیر از آنچه در متن آمده، با
ذکر منبع، نام ادیب و نظریهپردازی را که نظر دیگری ابراز کرده، آورده است.
هرچند کتاب حاضر، مستند است و نویسنده از منابع متعددی استفاده کرده، ولی با تأسف، در پایان
کتاب فقط فهرست مطالب آمده و فهرست منابع
ذکر نشده و مشخصات آثار مورد استفاده در هیچ جا معلوم نشده است.
چگونگی نگارش و انتشار کتاب حاضر از نظر دقت و صحت و روشمندی بسیار ستودنی است و اشتباهات معنوی در آن مشاهده نشد و اشتباهات لفظی و چاپی نیز در آن بهندرت یافت میشود.
نرمافزار ادبيات عرب، مرکز تحقيقات کامپيوتری علوم اسلامی.