تَصْدیق (به فتح تاء و سکون صاد) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای اذعان اعتقاد و راست دانستن و ایمان که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره ذمّ اهل عراق از این واژه استفاده نموده است.
«به من خبر رسید که بعضی از شما گفته است: علی دروغ می‌گوید خدا شما را بکشد بر چه کسی دروغ می‌بندم، به خدا من که اوّلین ایمان آورنده از اصحاب به خدا هستم یا بر پیغمبر که اوّلین تصدیق کننده او می‌باشم.»
