زَلَل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَلَل (به فتح زاء و لام) از واژگان
قرآن کریم به معنای لغزیدن و لیز خوردن است.
مشتقات
زَلَل که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
فَتَزِلَ (به فتح فاء و تاء) به معنای بلغزد؛
زَلَلْتُمْ (به فتح زاء و لام) به معنای لغزیدید؛
فَأَزَلَّهُمَا (به فتح فاء، همزه و زاء) به معنای لغزانید؛
اسْتَزَلَّهُمُ (به کسر همزه، سکون سین و فتح تاء) به معنای لغزش داده، است.
زَلَل به معنای لغزيدن و ليز خوردن است.
در
اقرب آمده
«زَلَ الرجُلُ زَلَلًا: زلق عن صخرة و نحوها»
به مواردی از
زَلَل که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَتَزِلَ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها) «تا پایى پس از استواريش بلغزد.»
غرض مردد شدن و برگشتن از تصميم است.
(فَإِنْ زَلَلْتُمْ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْكُمُ الْبَيِّناتُ) « اگر پس از آمدن آيات روشن لغزيديد يعنى به خطا رفتيد.»
(فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطانُ عَنْها.) «
شیطان آن‌ها را
فریب داد و از
بهشت لغزانيد.»
ازلال، لغزانيدن و به خطا افكندن است.
(إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطانُ بِبَعْضِ ما كَسَبُوا) « فقط شيطان آن‌ها را در اثر بعضى از كارهاى بد لغزش داده و به خطا انداخته و يا از آن‌ها خطا رفتن خواسته است.»
استزلال، طلب لغزش و خطاست.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زلل»، ج۳، ص۱۷۶.
