ترجمه رساله قشیریه (کتاب)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رساله قشیریه تالیف
عبد الکریم بن هوازن قشیری (۳۷۶- ۴۶۵) که در نیمه دوم
سده ششم و یا در نیمه اول سده هفتم هجری از
زبان عربی به فارسی ترجمه شده، از متون کهن و معتبر در زبان فارسی و عرفان اسلامی است.
مترجم این اثر گرانسنگ نامشخص است ولی از شیوه نگارشی او برمی آید که از چهره‌های ممتاز علمی و ادبی زمان خود بوده است.
در این اثر، دو حکایت از
حسین بن علی علیه‌السّلام آورده شده که حائز اهمیت است:
حسین بن علی علیه‌السّلام را گفتند:
ابوذر همی گوید که درویشی را دوستر دارم از توانگری، و بیماری را دوستر دارم از تندرستی. گفت: خدای تعالی بر ابوذر رحمت کند؛ من همی گویم هر که
توکل بر نیکویی اختیار خدای کند او را بر اختیار خدای، اختیار دیگر نبود.
حسین بن علی علیه‌السّلام جایی رسید. چند
کودک آنجا بودند. پاره چند
نان داشتند. حسین را میزبانی کردند. بنشست و آن پاره‌های نان با ایشان بخورد و ایشان را به سرای برد و طعام داد و ایشان را نو جامه کرد و گفت: دست ایشان راست بر من، زیرا که ایشان را جز آن نبود که میزبانی کردند و من زیاده از آن یابم.
پژوهشی در مقتل های فارسی، برگرفته از مقاله «ترجمه رساله قشیریه (کتاب)».
