تدوین قانون اساسی ایران
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پس از
پیروزی انقلاب اسلامی ایران پیش‌نویس
قانون اساسی به عنوان طرح پیشنهادی از طریق صدا و سیما و
مطبوعات در
اختیار مردم قرار گرفت.
این طرح پیشنهادی توسط افراد و گروه‌ها و جریانات سیاسی و بزرگان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و
نظرات پیشنهادی
مراجع تقلید وحقوق‌دانان برجسته به همراه نقّادی‌های مغرضانه گروه‌های مخالف نیز مطرح گردید.در تاریخ ۱۲ مرداد ۱۳۵۸ انتخابات
عمومی جهت تعیین ۷۲ نماینده «
مجلس بررسی نهائی قانون اساسی» برگزار گردید و در ۲۸ مرداد افتتاح و شروع به کار کرد.
خبرگان منتخب مردم ترکیبی از افراد ذیل بودند که با سلیقه‌ها و انگیزه‌های مختلف به مجلس فوق راه یافته بودند.
۱) اسلام شناسان،
فقها، و علمای مورد اعتماد
مردم.
۲) روشن‌فکران تحصیل کرده که خارج از متن انقلاب اما بیگانه از انقلاب هم نبودند.
۳) تحصیل کرده‌های مسلمان متن انقلاب.
۴) سایر نمایندگان که دارای خدمات ارزنده‌ای قبل و بعد از انقلاب بودند.
امام خمینی (رحمة‌الله‌علیه) نیز در پیام مهمی خطاب به منتخبان ملّت که حاوی نکات بسیار اساسی و دقیق بود و مایۀ دل‌گرمی دوستان و ناامیدی غرض ورزان گردید، خطّ مشی سیاسی و جهت دهی مکتبی قانون اساسی را ارائه فرمود.
پس از دریافت پیام حضرت امام (رحمة‌الله‌علیه) کمیسیون‌های هفت‌گانه با موضوعات ذیل در مجلس بررسی نهایی قانون اساسی تشکیل یافت:
الف- اهداف و کلیّات
ب-
مکتب و حاکمیّت ملّی
ج-
حقوق ملّت و
نظارت عمومید-
قوّه مقننّهه -
قوّه مجریّهو-
قوّه قضائیّهز-
اقتصاد و امور مالی
مصوّبات کمیسیون‌های فوق در جلسات
عمومی خبرگان مطرح و پس از بحث و بررسی و اظهار
نظر موافقان و مخالفان به رای گذارده می‌شد. پس از پایان کار جلسات
عمومی مجلس خبرگان، اصول تصویب شده، در یک مجموعه در اختیار نمایندگان قرار می‌گرفت تا با توجه به آخرین
نظرات رسیده آن را بار دیگر بررسی کنند و سرانجام به
تاریخ ۲۴ آبان ۱۳۵۸ قانون اساسی در «مجلس خبرگان قانون اساسی» به تصویب نهایی منتخبان ملّت رسید.
وزارت کشور نیز براساس تصویب شورای انقلاب ماموریت مهم بررسی درباره قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را در ۱۱ و ۱۲ آذر
ماه ۱۳۵۸ بر عهده گرفت.
بالاخره قانون اساسی جمهوری اسلامی
ایران با رای بیش از ۹۹ درصد
ملّت ایران به تصویب نهایی رسید.
سایت پژوهه، برگرفته شده از مقاله «تدوین قانون اساسی ایران»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۰۸.
