• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تَخَشُّع (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: تضرّع.


تَخَشُّع (به فتح تاء و خاء و ضم شین) از واژگان نهج البلاغه به معنای تضرّع است.



تَخَشُّع (از باب تفعل) به معنای تضرّع آمده است. «تخشّع: تضرّع»


امام علی (علیه‌السلام) در وصف اولیاء الله فرموده: «وَكَانَ لَيْلُهُمْ فِي دُنْيَاهُمْ نَهَاراً، تَخَشُّعاً وَاسْتِغفَاراً» «در تضرع به درگاه حق و استغفار شبشان در دنیا روزشان بود.» (شرح‌های خطبه: )


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۳۴۱.    
۲. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۳، ص۱۸.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ج۲، ص۵۵.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۴۱، خطبه ۱۹۰.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۱۵۵، خطبه ۱۸۵.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۲۸۲، خطبه ۱۹۰.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۳۹، خطبه ۱۹۰.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۵۳.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۶۱.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۳۰۸.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۲۰۸.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۱۱۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تخشّع»، ج۱، ص۳۴۱.    






جعبه ابزار