• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تخایر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تخایر از اصطلاحات فقهی است که به لزوم معامله در مجلس عقد از سوی دو طرف معامله گفته می شود .



تخایر به اختیار لزوم معامله در مجلس عقد از سوى دو طرف معامله گفته می شود.


استعمال رایج تخایر در کلمات فقها مفهوم یاد شده است؛ لیکن گاه کنایه از خیار فسخ نیزآمده
[۱] الروضة البهیةج۴، ص۴۰۱.    
[۲] مسالک الافهام ج۳، ص۱۹۵-۱۹۶.    
و از آن در باب تجارت سخن گفته شده است.


از خیارات جارى در بیع ، خیار مجلس است که با جدا شدن طرفین –تفرق از مجلس عقد- و یا تخایر، ساقط و عقد، لازم مى‏گردد.
تخایر یا در ضمن عقد صورت مى‏گیرد و یا پس از آن. صورت اول مانند آنکه فروشنده بگوید: «این کالا را فروختم به شرط آنکه خیار مجلس در میان نباشد» و خریدار قبول کند. صورت دوم مانند آنکه پس از اجراى عقد، هر دو بگویند: «عقد را اختیار و امضا کردیم» یا بگویند:«حق خیار خود را ساقط کردیم» و مانند این کلمات که بر اختیار لزوم عقد و رضایت طرفین دلالت کند. همچنین است اگر یکى به دیگرى بگوید: عقد رااختیار کن و او قبول کند؛
[۳] المبسوط ج۲، ص۸۲.    
[۴] جواهر الکلام ج۲۳، ص۱۵.    
لیکن اگر طرف مقابل سکوت کند، حق خیار او، و نیز به قول مشهور- بلکه بر آن ادعاى اجماع شده
[۵] جواهر الکلام ج۲۳، ص۱۵.    
- حق خیار گوینده ثابت است.
[۶] الحدائق الناضرة ج ۱۹، ص۸.    




در بیع صرف- که تقابض در مجلس عقد، شرط صحت آن است-اگر تخایر پس از تقابض باشد، عقد لازم مى‏گردد و اگر پیش از آن باشد در صحت یا بطلان صرف اختلاف است.
[۷] المبسوط ج۲، ص۹۶.    
[۸] مختلف الشیعه ج۵، ص۱۱۷.    


 
۱. ↑ الروضة البهیةج۴، ص۴۰۱.    
۲. ↑ مسالک الافهام ج۳، ص۱۹۵-۱۹۶.    
۳. ↑ المبسوط ج۲، ص۸۲.    
۴. ↑ جواهر الکلام ج۲۳، ص۱۵.    
۵. ↑ جواهر الکلام ج۲۳، ص۱۵.    
۶. ↑ الحدائق الناضرة ج ۱۹، ص۸.    
۷. ↑ المبسوط ج۲، ص۹۶.    
۸. ↑ مختلف الشیعه ج۵، ص۱۱۷.    


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج ۲ ص ۳۸۸.    


رده‌های این صفحه : فقه | معاملات | نکاح
جعبه ابزار