«تحدیر» از ماده «حدر» به معنای شتاب و سرعت، گونه‌ای از قرائت است که ویژگی مهم آن سرعت در قرائت است. قاری با استفاده از ادراج (داخل کردن هر کلمه در کلمه بعدی) و سرعت و تخفیف در قرائت از راه قصر، تسکین، اختلاس، تخفیف همزه و مانند آن، بدون آسیب رسیدن به صحت قرائت، به آن سرعت می‌بخشد. این نوع قرائت، شیوه ابن کثیر، ابوجعفر، ابوعمر و قالون بوده است. گاهی به جای واژه تحدیر، از واژه «ادراج» استفاده شده است.
