تجر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَجَر (به فتح تاء و باء) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای
تجارت، معامله،
خرید و فروش، می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص لزوم دانستن مسائل مالی و تجاری، و... از این واژه استفاده نموده است.
تَجَر به معنای تجارت، معامله، خرید و فروش، آمده است.
راغب در
مفردات این واژه را به معنای تصرّف در راس مال برای طلب سود، معنا کرده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) «من اتجّر بغیر فقه فقد ارتطم فی الربا؛
هر کس بدون دانستن مساله، تجارت کند به ورطه
ربا افتاده است.»
«ارتطام»: به معنای افتادن به ورطه‌ای است که خلاصی ندارد.
«متجر»: به صورت
مصدر میمی و به معنای تجارت آمده و هم
اسم مکان است.
امام (علیه‌السلام) همچنین درباره‌ی
دنیا فرموده است: «مسجد احبّاء الله، و مصلّی ملائکة الله، و مهبط وحی الله و متجر اولیاء الله...»
دنیا
مسجد دوستان
خدا، محل نمازگذاری
فرشتگان، محل آمدن
وحی خدا و محل تجارت
اولیاء الله است.»
آن حضرت (علیه‌السلام) در بیانی دیگر فرموده است: «و لبئس المتجر ان تری الدنیا لنفسک ثمنا.»
«المتجر»: مصدر میمی و به معنی تجارت است.
این واژه با مشتقاتش ۱۷ بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تجر»، ص۱۷۱.
