• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بیکندی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


دیگر کاربردها: بیکندی.

بَیکَندی، شهرت و نسبت چند تن از راویان و محدّثان قرن های دوم تا چهارم هجری می‌باشد.


ابوعبدالله محمد بن سلام (سلاّم)، حافظ و محدّث ثقه می‌باشد، در ۱۶۱ یا ۱۶۲ در بیکند (نزدیک بخارا ) به دنیا آمد و در ۲۲۵ در همان‌جا درگذشت.
وی برای استماع حدیث مسافرت بسیار کرد و از ابواسحاق فزاری ، سفیان بن عُیَیْنه و محدّثان دیگر روایت نمود.
[۱] عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، ج۱، ص۴۳۴، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
[۲] محمدبن احمد ذهبی، کتاب تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۴۲۲، حیدرآباد دکن ۱۳۷۵ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۵ـ ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت.
او با امام مالک ملاقات و به نقل بعض منابع از او استماع حدیث نیز کرد.
[۳] ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، ج۲، ص۵۷، بیروت ۱۳۹۹/ ۱۹۷۹.
[۴] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۶۲۸، ج ۱۰، چاپ شعیب ارنؤوط و محمدنعیم عرقسوسی، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.

محمّد بن سلاّم ثروت بسیاری در تحصیل و نشر علم صرف کرد. مجلس درس او نیز رونق بسیار داشت و شایع بود که جنّیان نیز در آن شرکت می‌کنند. بیکندی، به گفته خود او، پنج هزار حدیث از حفظ و به گزارش منابع تألیفاتی نیز داشته است.
[۵] عمررضا کحّاله، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۴۲، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت.
[۶] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۶۲۸ـ۶۳۰، ج ۱۰، چاپ شعیب ارنؤوط و محمدنعیم عرقسوسی، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.


ابوسعید اسماعیل بن حَمدَوَیه ، محدّث بود. در اوایل قرن دوم در بیکند به دنیا آمد. وی نیز برای استماع حدیث سفر می‌کرد. مدتی در رمله زیست و در ۲۲۹ به دمشق رفت. از ابوعبدالله محمد بن سلاّم در بیکند و از ابوجابر محمدبن عبدالملک و بعضی محدثان در شهر های دیگر حدیث شنید. از راویان او می‌توان از احمد بن زکریای مقدسی و ابونعیم عبد الملک جرجانی نام برد. ابوسعید در ۲۷۳ درگذشت
[۷] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج ۱، ص ۷۹۷، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.
[۸] ابن حِبّان، کتاب الثقات، ج۸، ص۱۰۵، حیدرآباد دکن ۱۳۹۳ـ۱۴۰۳/ ۱۹۷۳ـ ۱۹۸۳.
.

ابوزکریا یحیی بن جعفر ، حافظ و محدّث بود. وی از سفیان بن عُیینه، وکیع و دیگر محدثان هم عصر خود روایت کرده است. محمد بن اسماعیل بخاری (متوفی ۲۵۶) در آثار خود از او روایت می‌کند.
[۹] محمدبن احمد ذهبی، کتاب تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۴۷۸، حیدرآباد دکن ۱۳۷۵ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۵ـ ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت.
[۱۰] احمدبن محمد کلاباذی، رجال صحیح البخاری، ج۲، ص۷۸۸، المسمّی الهدایة والارشاد فی معرفة اهل الثقة و السداد، چاپ عبدالله لیثی، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
[۱۱] عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، ج۱، ص۴۳۴، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.


ابویحیی احمد بن یونس ، خطیب بیکند بود. از راویان ابوبشر احمد بن محمد بن مصعبی و ا بونعیم عبد الملک بن محمد استرآبادی است و در ۳۷۲ در بیکند درگذشته است.
[۱۲] عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، ج۱، ص۴۳۵، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.


ابوالفضل احمد بن علی سلیمانی ، حافظ و محدّث بود. در ۳۱۱ به دنیا آمد و برای استماع حدیث به عراق و شام و مصر سفر کرد و بیش از چهارصد اثر کوچک، از جمله اثری در اسامی راویان ، تألیف کرد.
سلیمانی روزهای جمعه به بخارا آمده، برای مردم حدیث می‌خواند. وی عمری طولانی کرد و در ۴۰۴ یا ۴۱۲ درگذشت
[۱۳] عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، ج۱، ص۴۳۴، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
[۱۴] محمدبن احمد ذهبی، کتاب تذکرة الحفاظ، ج۳، ص۱۰۳۶، حیدرآباد دکن ۱۳۷۵ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۵ـ ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت.
[۱۵] خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۱۷۱، بیروت ۱۹۸۶.
[۱۶] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج ۱، ص ۷۹۷، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.
[۱۷] اسماعیل بغدادی، هدیة العارفین، ج ۱، ستون ۷۱، ج ۱ـ۲، در حاجی‌خلیفه، کشف الظنون، ج ۵ ـ ۶، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
.

ابوجعفر محمد بن احمد حنفی در ۴۱۲ به دنیا آمد و در ۴۸۲ درگذشت. از آثار اوست:
تحقیق الرّسالة باوضح الدّلالة (در نبوّت)، الرّسالة المسعودیّة فی المباحث النّفیسة، الهُدی و الارشاد لاَهل الحیرة و العناد که در ردّ هبة الله اسماعیلی در مصر نگاشت.
[۱۸] مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، ج ۱، ستون ۳۷۸، کشف الظنون، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
[۱۹] مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، ج ۱، ستون ۸۹۱، کشف الظنون، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
[۲۰] مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۲، ستون ۲۰۴۳، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
[۲۱] اسماعیل بغدادی، هدیة العارفین، ج ۲، ستون ۷۵، ج ۱ـ۲، در حاجی‌خلیفه، کشف الظنون، ج ۵ ـ ۶، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.


ابوعمرو عثمان بن علی ، محدّث ثقه می‌باشد. پدرش اهل بیکند بود و خود او در بخارا زاده شد. فقه را از امام سرخس ، محمد بن احمد سرخسی آموخت و از قاضی ابوالخطّاب طبری و ابومحمد عبدالواحد بن عبدالرحمان زبیری و دیگران حدیث شنید. سمعانی مؤلّف الانساب می‌گوید که از او بسیار استماع حدیث کرده است. وی در ۵۵۲ درگذشت.
[۲۲] عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، ج۱، ص۴۳۵، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.


(۱) ابن حِبّان، کتاب الثقات، حیدرآباد دکن ۱۳۹۳ـ۱۴۰۳/ ۱۹۷۳ـ ۱۹۸۳.
(۲) ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، بیروت ۱۳۹۹/ ۱۹۷۹.
(۳) اسماعیل بغدادی، هدیة العارفین، ج ۱ـ۲، در حاجی‌خلیفه، کشف الظنون، ج ۵ ـ ۶، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
(۴) مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، کشف الظنون، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
(۵) محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج ۱۰، چاپ شعیب ارنؤوط و محمدنعیم عرقسوسی، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.
(۶) محمدبن احمد ذهبی، کتاب تذکرة الحفاظ، حیدرآباد دکن ۱۳۷۵ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۵ـ ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت.
(۷) خیرالدین زرکلی، الاعلام، بیروت ۱۹۸۶.
(۸) عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
(۹) عمررضا کحّاله، معجم المؤلفین، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت.
(۱۰) احمدبن محمد کلاباذی، رجال صحیح البخاری، المسمّی الهدایة والارشاد فی معرفة اهل الثقة و السداد، چاپ عبدالله لیثی، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
(۱۱) یاقوت حموی، معجم البلدان، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.

۱. ↑ عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، ج۱، ص۴۳۴، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
۲. ↑ محمدبن احمد ذهبی، کتاب تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۴۲۲، حیدرآباد دکن ۱۳۷۵ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۵ـ ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت.
۳. ↑ ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، ج۲، ص۵۷، بیروت ۱۳۹۹/ ۱۹۷۹.
۴. ↑ محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۶۲۸، ج ۱۰، چاپ شعیب ارنؤوط و محمدنعیم عرقسوسی، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.
۵. ↑ عمررضا کحّاله، معجم المؤلفین، ج۱۰، ص۴۲، دمشق ۱۹۵۷ـ۱۹۶۱، چاپ افست بیروت.
۶. ↑ محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۶۲۸ـ۶۳۰، ج ۱۰، چاپ شعیب ارنؤوط و محمدنعیم عرقسوسی، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.
۷. ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج ۱، ص ۷۹۷، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.
۸. ↑ ابن حِبّان، کتاب الثقات، ج۸، ص۱۰۵، حیدرآباد دکن ۱۳۹۳ـ۱۴۰۳/ ۱۹۷۳ـ ۱۹۸۳.
۹. ↑ محمدبن احمد ذهبی، کتاب تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۴۷۸، حیدرآباد دکن ۱۳۷۵ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۵ـ ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت.
۱۰. ↑ احمدبن محمد کلاباذی، رجال صحیح البخاری، ج۲، ص۷۸۸، المسمّی الهدایة والارشاد فی معرفة اهل الثقة و السداد، چاپ عبدالله لیثی، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۱۱. ↑ عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، ج۱، ص۴۳۴، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
۱۲. ↑ عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، ج۱، ص۴۳۵، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
۱۳. ↑ عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، ج۱، ص۴۳۴، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
۱۴. ↑ محمدبن احمد ذهبی، کتاب تذکرة الحفاظ، ج۳، ص۱۰۳۶، حیدرآباد دکن ۱۳۷۵ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۵ـ ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت.
۱۵. ↑ خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۱۷۱، بیروت ۱۹۸۶.
۱۶. ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج ۱، ص ۷۹۷، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، چاپ افست تهران ۱۹۶۵.
۱۷. ↑ اسماعیل بغدادی، هدیة العارفین، ج ۱، ستون ۷۱، ج ۱ـ۲، در حاجی‌خلیفه، کشف الظنون، ج ۵ ـ ۶، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۱۸. ↑ مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، ج ۱، ستون ۳۷۸، کشف الظنون، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۱۹. ↑ مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، ج ۱، ستون ۸۹۱، کشف الظنون، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۲۰. ↑ مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۲، ستون ۲۰۴۳، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۲۱. ↑ اسماعیل بغدادی، هدیة العارفین، ج ۲، ستون ۷۵، ج ۱ـ۲، در حاجی‌خلیفه، کشف الظنون، ج ۵ ـ ۶، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۲۲. ↑ عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، ج۱، ص۴۳۵، چاپ عبدالله عمر بارودی، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.


دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بیکندی»، شماره۲۵۰۲.    


رده‌های این صفحه : تراجم | خاندان ها | محدثین
جعبه ابزار