بینون
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَیْنون،
قلعه و
شهری کهن در
عربستان جنوبی می‌باشد.
یکی از مشهورترین
دژهای («محافِد»)
یمنی است که ابن
حائک نام برده و در اکلیل،
کتاب هشتم آن را وصف کرده است.
بنابر
افسانه‌ها ،
جنیّان ، بینون را مانند غُمْدان و سَلْحین،
قلعه‌های صنعاء و مأرب، برای
سلیمان بنا کردند.
ابن
حائک بینون را در سرزمین طایفه عَنْس (شاخه‌ای از مَذْحِجْ) و روبروی حَرّه کَوْمان (در شمالِ شمال غربی کوه اِسبیل) ذکر کرده است. ویرانه‌های آن در هَیاوَه فعلی واقع است و گلیزر ده سنگ‌نبشته در آن‌جا یافته است.
شهرت بینون به سبب دو گذرگاه آن بوده که از دل صخره می‌گذشته است.
ابوکَرِب اسعد تُبَّع (حدود ۳۸۵ـ۴۲۰
میلادی )، شاه حمیری، گاه در این قلعه و گاه در ظفار می‌زیسته است.
بینون همزمان با غمدان و سلحین، در حدود ۵۲۵ میلادی به دست
حبشیانِ زیردست اَریاط، ویران گردید.
بینوینِ مذکور در
نقشه بطلمیوس باید در حضرموت (وادی دَوعان) باشد، اما ممکن است اشتباهاً بجای کَینون به کار رفته باشد.
(۱) ابن
حائک، صفة جزیرة العرب، چاپ محمد بن علی أکوع، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.
(۲) ابن مجاور، تاریخ المستبصر، او، صفة بلاد الیمن و مکة و بعض الحجاز، چاپ لوفگرن، لیدن ۱۹۵۱ـ۱۹۵۴، ص ۱۰۲ و بعد.
(۳) نشان، چاپ عظیم الدین، ص ۱۰، ۶۷. (۴) یاقوت حموی، معجم البلدان، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، ج ۱، ص ۸۰۱.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بینون»، شماره۲۵۳۲.
