بیخبر بلگرامی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بیْخَبَرِ
بِلْگِرامی، میرعظمتالله حسینی واسطی
بلگرامی (د
ذیقعدۀ ۱۱۴۲/مۀ۱۷۳۰)، متخلص به «بیخبر»،
عارف،
شاعر و هنرمند
سدۀ ۱۲ق/۱۸م میباشد.
پدر او میرلطفالله احمدی، معروف به شاه لدها (د ۱۱۴۳ق) اهل
طریقت بود و اصل ایشان از سادات حسینی واسط است که در
بلگرام سکنا گزیدند، میرغلامعلی
آزاد بلگرامی از مریدان میرلطفالله بود و
کتاب انیس المحققین را در
شرح حال او نوشته است.
تاریخ ولادت بیخبر و جزئیات زندگی او در منابع روشن نیست،
تنها میدانیم که به
تصوف گرایش داشت،
خط شکسته را بسیار خوب مینوشت و در
موسیقی متبحر بود.
بیخبر با
بیدل دهلوی ملاقات و گفتوگو داشته، و شرح آن را در اثر خود به نام سفینۀ بیخبر آورده است.
بیخبر
بلگرامی در ۱۱۴۲ق در
دهلی درگذشت و در جوار
مزار شیخنظامالدین اولیادهلوی به خاک سپرده شد.
از وی آثار چندی به جای مانده است:
۱.
دیوان با ۷ هزار
بیت که شامل
قصیده،
غزل،
رباعی و
مثنوی است. اشعاری از این دیوان در
مآثر الکرام آمده است و نسخۀ خطی آن در کتابخانۀ خدابش
پتنه نگهداری میشود.
۲. سفینۀ بیخبر، زندگینامۀ فارسیسرایان سدۀ ۱۲ق است که به ترتیب الفبایی در ۱۱۴۱ق جمعآوری، و تنظیم شده است، دو نسخۀ خطی آن در دانشگاه
لاهور و دانشگاه اسلامی
علیگره موجود است.
۳. غبار خاطر، رسالهای است که اظهار تأسف از گروهبندی و سقوط مسلمانان در روزگار نویسنده که دوباره چاپ شده است.
۴. ماقلّ و دلّ، رسالهای دربارۀ
عقل و
ادراک، و معیار درستی و نادرستی آنهاست که دو نسخۀ خطی آن در کتابخانۀ آصفیۀ حیدرآباد دکن و انجمن ترقی اردو وجود دارد.
(۱)
آزاد بلگرامی، غلامعلی، مآثر الکرام، حیدرآباد دکن، ۱۹۱۳م.
(۲) آقابزرگ، الذریعه.
(۳) اقبال، ظفر، «ماقلّ و دل»، دانش، اسلام آباد، ۱۳۶۶ش، شم ۹.
(۴) بهگوان داس هندی، سفینۀ هندی، پتنه، ۱۹۵۸م.
(۵) خلیل، علی ابراهیم، صحف ابراهیم، پتنه، ۱۹۷۸م.
(۶) خوشگو، بندر ابن داس، سفینه، پتنه، ۱۹۵۹م.
(۷) شیر، اطهر، مرآةالعلوم، پتنه، ۱۹۶۷م.
(۸) منزوی، خطی مشترک.
(۹) منزوی، فهرستوارۀ کتابهای فارسی، تهران، ۱۳۷۶ش.
(۱۰) نوشاهی، عارف، فهرست نسخههای خطی فارسی موزۀ ملی پاکستان کراچی، اسلامآباد، ۱۳۶۲ش.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «بیخبر بلگرامی »، ج۱۳، ص۵۳۴۶.