بُکْم (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُکْم: (الصُّمُّ الْبُکْمُ الَّذینَ لَایَعْقِلُونَ)«بُکْم» جمع
«ابْکَم» به معنای لال است.
(إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِندَ اللّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لاَ يَعْقِلُونَ) (به يقين بدترين جنبندگان نزد
خدا، افراد كر و لال و
كور دلى هستند كه انديشه نمى‌كنند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: از سیاق کلام و موصول و ضمیرهای اولی العقلی که در این دو آیه بکار رفته بر می‌آید که این دو آیه تعریض و مذمت همان کفاری است که قبلا درباره آنان صحبت شد، و بنابراین چنین می‌نماید که الف و لام در الصم و در البکم الف و لام عهد ذکری باشد، و اگر چنین باشد برگشت معنا به این می‌شود که: بدترین جنبندگانی که از انواع حیوانات در روی
زمین در حرکتند همین کر و لال‌هایی هستند که
تعقل نمی‌کنند، و این تعقل نکردنشان برای این است که راهی به سوی تلقی
حق و قبول آن ندارند، چون
زبان و
گوش ندارند، پس در حقیقت کر و لالند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بُکْم»، ص۱۰۶.
