بُکْم (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُکْم: (الصُّمُّ الْبُکْمُ الَّذینَ لَایَعْقِلُونَ)«بُکْم» جمع
«ابْکَم» به معنای لال است.
(إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِندَ اللّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لاَ يَعْقِلُونَ) (به يقين بدترين جنبندگان نزد
خدا، افراد كر
و لال
و كور دلى هستند كه انديشه نمىكنند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: از سیاق کلام
و موصول
و ضمیرهای اولی العقلی که در این دو آیه بکار رفته بر میآید که این دو آیه تعریض
و مذمت همان کفاری است که قبلا درباره آنان صحبت شد،
و بنابراین چنین مینماید که
الف و لام در الصم
و در البکم
الف و لام عهد ذکری باشد،
و اگر چنین باشد برگشت معنا به این میشود که: بدترین جنبندگانی که از انواع حیوانات در روی
زمین در حرکتند همین کر
و لالهایی هستند که
تعقل نمیکنند،
و این تعقل نکردنشان برای این است که راهی به سوی تلقی
حق و قبول آن ندارند، چون
زبان و گوش ندارند، پس در حقیقت کر
و لالند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بُکْم»، ص۱۰۶.