(وَهُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا) (او کسی است که بادها را بشارتگرانی پیش از باران رحمتش فرستاد، و از آسمان آبی پاک کننده نازل کردیم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه بشر - به ضمه باء و سکون شین- مخفف بشر - به دو ضمه- است که جمع بشور به معنای مبشر است و معنای آیه این است که: خدای تعالی کسی است که بادها را می‌فرستد تا قبل از آمدن رحمتش (باران)، بشارت آن را بیاورد.
