• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بُسَّت (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: بس (مفردات‌قرآن).


بُسَّت: (وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسّاً)
«بُسَّت» از مادّه‌ «بسّ» (بر وزن حجّ) در اصل به معنای «نرم کردن آرد به وسیله آب» است.



(وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا) (و كوه‌ها درهم كوبيده مى‌شود.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه بس - با تشدید سین- به معنای خرد کردن است، یعنی جسمی را که دارای حجمی بوده آنقدر بکوبی تا مانند آرد به صورت ذراتی در آید. بعضی‌ هم گفته‌اند: کلمه بس به معنای به راه‌ انداختن چیزی است، در حقیقت بس جبال، همان معنایی را می‌رساند که آیه شریفه‌ (وَ سُیِّرَتِ الْجِبالُ) می‌رساند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. واقعه/سوره۵۶، آیه۵.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۲۱۲.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۲۲.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۵۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۴.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۹۷.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۱۶.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۳۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۵۷.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بُسَّت»، ص۱۰۲.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره واقعه | لغات قرآن




جعبه ابزار