بَسْل (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

بَسْل (به فتح باء و سکون سین) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای منع، ضمّ و هلاک شدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان ویژگی‌های دشمنان خویش از این واژه استفاده نموده است.

---

بَسْل به معنای منع، ضم و هلاک شدن آمده است.
چنان‌که راغب این‌گونه معنا کرده است.
همچنین در لغت آمده است: «اَبسَلَه: اَسلَمَه لِلهَلَکة.»

---

موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - أَبْسِلْهُمْ - خطبه ۱۲۴ (دشمن)

امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره دشمنان خود فرموده است:
«اللَّهُمَّ فَإِنْ رَدّوا الْحَقَّ فافْضُضْ جَماعَتَهُمْ، وَ شَتِّتْ كَلِمَتَهُمْ، وَ أَبْسِلْهُمْ بِخَطاياهُمْ.»
«خدایا اگر حق را ردّ کردند اجتماعشان را بشکن اتفاق کلمه‌شان را از بین ببر و در اثر گناهانشان، آن‌ها را تسلیم هلاک فرما.»

---

این واژه یک‌بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.

---