بَرْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

بَرْی (بر وزن عَقل) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای تراشیدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص تبیین اوصاف متقین از این واژه استفاده نموده است.

---

بَرْی (بر وزن عَقل) به معنای تراشیدن آمده است.
چنان‌که گفته می‌شود: «بَریُ السَّهم بَریا: نَحته.»

---

یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - بَرْيَ - خطبه ۱۹۳ (اوصاف متقین)

امام (علیه‌السلام) در خطبه همّام در اوصاف متقین فرموده است:
«وَ أَمّا النَّهارَ فَحُلَماءُ عُلَماءُ، أَبرارٌ أَتْقِياءُ، قَدْ بَراهُمْ الْخَوْفُ بَرْيَ الْقِداحِ، يَنْظُرُ إِلَيْهمُ الْنّاظِرُ فَيَحْسَبُهُمْ مَرْضَى، وَ ما بِالْقَوْمِ مِنْ مَرَض.»
«امّا در روز بردبارانند، دانایانند، نیکوکارانند، پرهیزکارانند خوف خدا آن‌ها را مانند تیرها تراشیده است نگاه کننده به آن‌ها نگاه کرده می‌پندارند مریض هستند، با آن‌که مرضی ندارند.»

---

این کلمه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.

---