بَرَرَة: (کِرامٍ بَرَرَة) «بَرَرَة» جمع «بارّ» (مثل طالب و طلبه) از مادّه «بَرّ» در اصل به معنای وسعت و گستردگی است؛ و لذا به صحراهای وسیع «بَرّ» (به فتح باء) گفته می‌شود، و از آنجا که افراد نیکوکار وجودی گسترده دارند، و برکات آنها به دیگران می‌رسد به آنها «بارّ» گفته شده است.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: این دو جمله دو صفت بعد از صفت هستند برای صحف، و کلمه سفرة جمع سفیر است، و سفیر به معنای رسول است، و کلمه کرامصفت آن رسولان است، به اعتبار ذاتشان و بررةصفت ایشان است به اعتبار عملشان، می‌فرماید: ذاتا افرادی بزرگوارند، و از نظر عمل دارای احسانند.
