• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بوق (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




بوق (بر وزن قول) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای شرّ و خصومت می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام نصیحت، از این واژه استفاده نموده است.



بوق (بر وزن قول) به معنای شرّ و خصومت آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «بائقه: فاجعه و شر بزرگ.» جمع این واژه «بوائق» است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام نصیحت فرموده است: «فاتّقوا سکرات النعمة و احذروا بوائق النقمة؛ از غفلت‌ها و مستی‌های نعمت بپرهیزید و از نقمت‌هایی که فاجعه‌اند بر حذر باشید.» و نیز در نامه ۵۳ فرموده‌اند: «فانّهم سلم لا تخاف بائقته».


این واژه دو ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. ابن منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۳۰.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۱۰، خطبه۱۵۱.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۳۸، نامه۵۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بوق»، ص۱۶۲-۱۶۱.    






جعبه ابزار