• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بهه (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)

بَهِه (به فتح باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای مباهات و مفاخره می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی از این واژه استفاده نموده است.


بَهِه (به فتح باء) به معنای مباهات و مفاخره آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «باهاه: فاخره.»
[۱] ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۹۹.    


امام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی فرموده است: «و لکنّ الخیر ان یکثر علمک و ان یعظم حلمک و ان تباهی الناس بعبادة ربکّ.»
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۴، حکمت۹۴.    


این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۹۹.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۴، حکمت۹۴.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بهه»، ص۱۶۰-۱۵۹.    


رده‌های این صفحه : تفاخر | مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار