بهلول بن الوندبیگ
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بهلول، فرزند الوندبیگ فرزند شیخ احمد از خاندان کرد
سلیمانیه که در دورۀ پادشاهی سلطان سلیم (یاووز) (سل ۹۱۸-۹۲۶ق/۱۵۱۲-۱۵۲۰م)، بر میافارقین (شهری در ۱۲فرسنگی شمال
دیاربکر)
امارت داشت.
بهلول در آغاز کار به اتفاق برادرش عمرشاه، مدتی طولانی در خدمت اسکندرپاشا، والی
دیاربکر به سر برد. اسکندرپاشا او را به حراست از دژ اسکندریه (که آن را میان راه
حله و
بغداد به نام خود ساخته بود) مأمور کرد.
بهلول یک بار شخصاً به دیدار سلطان سلیم رفت، سلطان او را ارج نهاد و میافارقین و توابع آن را به اقطاع تملیک
او داد و نیز دریافت
مالیات زمینِ برخی از طوایف منطقه را به وی سپرد، تا آن که برخی از طوایف
سلیمانیه، نیز بر سر پرداخت
مالیات بر بهلول شوریدند.
سرانجام در نبردی که میان او و شهسواربیگ از طایفۀ بسیان و فرمانده دژ بایزید (از بخشهای ایروان) درگرفت، کشته شد.
او را مردی دلیر و بزرگوار دانستهاند.
(۱) محمدحسن اعتمادالسلطنه، تطبیق لغات جغرافیایی قدیم و جدید ایران، به کوشش هاشم محدث، تهران، ۱۳۶۳ش.
(۲) شرفخان بدلیسی، شرف نامه، به کوشش محمدعلی عونی، قاهره، الازهر.
(۳) محمدامین زکی، مشاهیر الکرد و کردستان فیالدور الاسلامی، بغداد، ۱۳۶۴ق/۱۹۴۵م.
(۴) EI۲.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «بهلول»، شماره۵۲۷۷.