بنی فهد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از خاندانهای علمی مکه، در شمار
نویسندگان تاریخ محلی مکه است.
اعضای خاندان بزرگ ابن فهد، از فقیهان
شافعی مکه ، در سدههای ۸ تا ۱۱ ق. جایگاه علمی و مذهبی ویژهای در مکه داشتند و مردان و زنانی بسیار از آنها در طلب دانش به مناطقی مانند
مصر و
شام سفر کردند و شاگردانی پرشمار پروراندند و در
حدیث، تاریخ محلی و
شرح حال نگاری اعلام مکه آثاری مهم نگاشتند. دانشوران این خاندان همگی به لقب «ابن فهد» خوانده میشوند
که از نیای آنان،
عبدالله بن فهد بن نجم الدین بدانان رسیده است.
از میان اعضای شناخته شده این خاندان، تنها عطیه (م. ۸۷۴ق.) را
مالکی مذهب دانستهاند.
نسب بنی فهد به گفته خود آنها به
محمد حنفیه فرزند
امام علی علیهالسّلام میرسد.
از این رو، بدانان لقب «
هاشمی» و «
علوی» نیز دادهاند.
سیوطی به گزارش از ابراهیم بن
عمر بقاعی (م. ۸۸۵ق.) در صحت این ادعا تردید کرده؛ زیرا به گفته او، شمار پشتهای این خاندان در نسب نامه تا محمد حنفیه ۱۱ تن است که از آن چه قاعده معروف نسب شناسی (در هر سده سه پشت) اقتضا میکند، کمتر است.
این تردید به دلیلهای گوناگون از جمله وجود فهرست کامل نام پشتها در منابع تاریخی و شرح حال نگاری ناموجه است.
[ [۱۱]
الضوء اللامع لاهل القرن التاسع، السخاوی، شمس الدین، ج۹، ص۲۳۱.
]