بنت دیوید‌هارتویگ
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بنت، دیوید هارتویگ، خاورشناس و متخصص
زبان عربی رایج در سده‌های میانی بویژه در میان
یهودیان عرب زبان، و عبری میانه بود.
بنت در ۱۸۹۳، در کرتوشین نزدیک پزنان (غرب لهستان امروزی) به دنیاآمد. پدرش ادوارد بنت (۱۸۵۵ـ۱۹۳۰)
خاخام و استاد دانشگاه و پژوهشگر در تلمود، از اخلاف خانواده روحانی بنت بود. ازینرو دیوید نیز از تربیتی کاملاً دینی برخوردار شد که بر افکار و فعالیت‌های پژوهشی او تأثیر نهاد، چنانکه بعدها آثار خود را تقریباً منحصراً به عبری می‌نوشت.
وی فراگیری
زبان عبری را در هفت سالگی آغاز کرد و در سال‌های نوجوانی زبان‌های لاتین و آرامی را بدون مربّی فراگرفت. در همین اوان، با مقایسه دو زبان خویشاوند عبری و آرامی، کار پژوهشی خود را آغاز کرد. در شانزده سالگی به فراگیری عربی، بدون معلم، روی آورد که بعدها رشته اصلی تحقیقات او گردید. از ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۴ در آکادمی علمی یهودشناسی به پژوهش پرداخت، سپس به
فلسطین رفت و در دانشگاه عبری آن‌جا استادیار
فلسفه و زبان و
ادبیات عرب گردید.
مهمترین و بحث انگیزترین جنبه فعالیت‌های علمی بنت، پژوهش‌های او درباره ویژگی‌های زبان عربی یهودیان و زبان عربی به طورکلی در قرون میانه بود که انتقادات نویسندگان
عرب را نسبت به او برانگیخت،
زیرا او انحراف از هنجار زبان عربی را در متون این دوره نشانه زنده بودن زبان و مشخصه ای سبکی و ویژگی کاربردی تصور می‌کرد نه ناشی از بی اطلاعی نویسندگان آنان از دستور زبان عربی.در ۱۹۲۴، در کتابخانه دانشگاه ملی یهود به سمت دستیار شروع به کار کرد و تا ۱۹۳۷ در این مقام باقی ماند و همسرش، اِرْنا، که او نیز کتابدار بود، یاور وی در پژوهش‌هایش بود. بنت از ۱۹۴۶ به مقام استادی زبان و ادبیات عرب نایل شد. گرچه در کنعانی و آرامی و به طورکلی زبانشناسی زبان‌های سامی تخصص داشت، به پژوهش‌هایی تطبیقی در زمینه
فلسفه دینی
اسلام و
یهود و تفکر دینی یهودیان عرب نیز اهتمام می‌ورزید. دیوید بنت در ۱۳۵۲ش/ ۱۹۷۳ درگذشت.
از دیوید بنت آثار چندانی بر جای نمانده است، زیرا پژوهشگری کمال گرا بود که به آسانی دست به قلم نمی‌برد و مقالاتش بیش‌تر صورت تکمیلی گفتارهای او در کلاس درس و مباحثاتش با شاگردان بود که بیش‌تر در یادنامه‌هایی که در بزرگداشت همکارانش تدوین می‌شد، چاپ شده است. او که علاقه و عنایتی خاص به
غزالی داشت، مقالات («یک منبع مشترک درباره بَهی بن پاقودا و غزالی» و «
خاخام یهودا هالوی و غزالی») را در این زمینه نگاشت که این مقالات ویژگی فلسفی محض یافته است.
در جهت علاقه به تفکر یهود ـ اسلامی در سده‌های میانی، بنت از ۱۹۴۱ تا ۱۹۵۲ تنقیح و ترجمه آثار ابن میمون (متوفی ۶۰۱) و نگارش آثاری درباره وی و اندیشمند شکاک و یهودی دیگر، ابن کمونه، سعدبن منصور (متوفی ۶۸۳) را وجهه همت خویش ساخت. مقالات ( «تنوین و گسترش آن تا حد تبدیل به واژه ای مستقل در متون عربی یهودیان») (۱۹۴۵ـ۱۹۴۶) و(«منظور
محمد (ص) هنگامی که دین خود را اسلام نامید چه بود؟ معنی اصلی اَسْلَمَ و اشتقاقات آن»)(۱۹۷۱)، از جمله آثار او در این عرصه است. سهم وی در پژوهش‌های مربوط به اسناد یهودیان در جِنیزه قاهره در خور توجه و بسیار پر ثمر بوده است. وی همراه با گویتین نظارت بر تدارک اثری درباره این اسناد را با عنوان (کتابشناسی مقدماتی اسناد جنیزه)برعهده داشت.
(۱) عبدالرحمان بدوی، موسوعة المستشرقین، بیروت ۱۹۸۴.
(۲) Encyclopaedia Judaica , Jerusalem ۱۹۷۸-۱۹۸۲, sv "Baneth" (by M D Herr, SD Goitein, and S M Stern) ;.
(۳) S D Goitein, "David Hartwig (ZVI) Baneth", in Studia Orientalia: memoriae D H Baneth dedicata , Jerusalem ۱۹۷۹;.
(۴) Studia Orientalia: memoriae D H Baneth dedicata , Jerusalem ۱۹۷۹;.
(۵) Edward Ullendorff, "D H Baneth and philological precociousness", in Studia Orientalia: memoriae D H Baneth dedicata , Jerusalem ۱۹۷۹.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بنت»، شماره۱۸۲۱.
