اساساً «بناک رسمی» را تیمارداران مستقیماً از رعایای مسلمانی دریافت می‌کردند که نام‌شان در « دفتر » به عنوان « رَعیّت » ایشان ثبت شده بود. اصطلاح «بناک» در «دفتر»ها به رعایایی اطلاق می‌شد که «بناکْ رسمی» می پرداختند.
به مجرد این‌که فردی ازدواج می‌کرد، موظف به پرداخت این مالیات می شد. اگر بعدها زنش را طلاق می‌داد، فقط مالیات مردانمجرّد (« مُجرّد رسمی ») را می‌پرداخت. رعایای چادرنشین نیز که حیوانات اهلی نداشتند، در صورت ازدواج مالیات «بناک» را می‌پرداختند.
