بلل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَلل (به فتح باء)، یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای رطوبت می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف
خدای تعالی و توصیه‌ای با
مالک اشتر در مورد مردم و
رعیت از این واژه استفاده نموده است.
بَلل به معنای رطوبت آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «البلل: الندّوة.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف خدای تعالی فرموده است: «ضادّ النور بالظلمة و الوضوح بالبهمة و الجمود بالبلل و الحرور بالصرد؛
نور را با
ظلمت، آشکار را با مشتبه، خشکی را با رطوبت و حرارت را با سردی، ضدّ و مخالف هم کرد.» همچنین است «
بلّة» در
خطبه ۱.«
بالّة»:
اسم فاعل است یعنی رطوبت دهنده، مانند: باران و...
همچنین امام (علیه‌السلام) به مالک اشتر درباره حقوق رعیت می‌نویسد: «فان شکوا ثقلا او علّة او انقطاع شرب او بالّة او احالة ارض... خفّفت عنهم بما ترجو ان یصلح به امرهم؛
اگر شکایت کردند از زیادی خراج و یا از آفت سماوی و یا از قطع آب
نهری و یا از نبودن
باران و رطوبت و یا فاسد کردن
زمین تخم را ... به آن‌ها از
خراج تخفیف می‌دهی به حدّی که امید داری کارشان اصلاح شود.»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بلل»، ص۱۵۵-۱۵۴.
