• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بقه (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)

بَقَّه (به فتح باء و قاف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای کک یا پشه می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد ضعیف بودن انسان از این واژه استفاده نموده است.


بَقَّه (به فتح باء و قاف) به معنای کک یا پشه آمده است.

امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره انسان فرموده است: «مسکین ابن آدم ... تؤلمه البقّة، و تقتله الشّرقة و تنتنه العرقة؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۹، حکمت۴۱۹.    
بی‌چاره پسر آدم ... حشره ریزی که کک باشد اذیتش می‌کند، اگر جرعه‌ای آب دهان در حلقش بماند خفه‌اش می‌نماید، و یک عرق کردن او را متعفّن می‌سازد.»

این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۹، حکمت۴۱۹.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَقَّه»، ص۱۴۸.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار