بَقَر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَقَر (به فتح باء و قاف) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای شکافتن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان چگونگی از بین بردن
باطل از این واژه استفاده نموده است.
این واژه تنها یک‌بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
بَقَر به معنای شکافتن آمده است.
چنان‌که گفته می‌شود: «
بَقَرَه بَقراََ: فَتَحَه وَ شَقَّه.»
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی فرموده است:
«وَايْمُ اللهِ، لاََبْقُرَنَّ الْباطِلَ حَتَّى أُخْرِجَ الْحَقَّ مِنْ خاصِرَتِهِ.» «به
خدا قسم باطل را می‌شکافم تا حق را از استخوان خاصره باطل خارج کنم.»
محمد عبده در این خصوص می‌نویسد: «یعنی با قهر اهل باطل، جوف باطل را شکافته و حق را از دست اهل باطل می‌ستانم. و تمثيل در غايت لطافت است.»
این واژه تنها یک‌بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَقَرَ»، ص۱۴۷.
