• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بعق (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)

بَعَق (به فتح باء و عین) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای شکافتن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در دعای استسقاء از این واژه استفاده نموده است.


بَعَق (به فتح باء) به معنای شکافتن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «بعق المطر الارض: شقّها.»
[۱] مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار (ط مؤسسةالوفاء)، ج۳۵، ص۱۶۸.    


امام (صلوات‌الله‌علیه) در دعای استسقاء فرموده: «اللهم ... انشر علینا رحمتک بالسحاب‌ المنبعق و الربیع المغدق و النبات المونق؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۷۲، خطبه۱۱۵.    
خدایا رحمت خویش را بر ما بگستران با ابری که بواسطه باران شکافته می‌شود و با بهار پربارش و با روئیدنی سرور آور.»

این واژه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار (ط مؤسسةالوفاء)، ج۳۵، ص۱۶۸.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۷۲، خطبه۱۱۵.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَعق»، ص۱۴۵-۱۴۶.    


رده‌های این صفحه : دعا | مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار