• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بسل (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: بسل (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))
مقالات مرتبط: بسل (مفردات‌قرآن).

بَسْل (به فتح باء و سکون سین) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای منع، ضمّ و هلاک شدن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان ویژگی‌های دشمنان خویش از این واژه استفاده نموده است.


بَسْل به معنای منع، ضم و هلاک شدن آمده است. چنان‌که راغب این‌گونه معنا کرده است.
[۱] راغب الأصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۲۳.    
همچنین در لغت آمده است: «ابسله: اسلمه للهلکة.»
[۲] زمخشری، أساس البلاغة، ص۴۰.    


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره دشمنان خود فرموده است: «اللهم فان ردّوا الحق فافضض جماعتهم و شتّت کلمتهم و ابسلهم بخطایاهم ...؛
[۳] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۸۱، خطبه۱۲۴.    
خدایا اگر حق را ردّ کردند اجتماعشان را بشکن اتفاق کلمه‌شان را از بین ببر و در اثر گناهانشان، آن‌ها را تسلیم هلاک فرما.»

این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ راغب الأصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۲۳.    
۲. ↑ زمخشری، أساس البلاغة، ص۴۰.    
۳. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۸۱، خطبه۱۲۴.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَسل»، ص۱۳۵.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار