• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بسء (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: بسء (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))

بُس‌ء (به ضمه باء و سکون سین) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای اُنس گرفتن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص مخالفان اهل بیت (علیهم‌السّلام) از این واژه استفاده نموده است.


بُسء به معنای اُنس گرفتن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «بئس به بسا: انس.»
[۱] ابن منظور، لسان العرب، ج۱، ص۳۴.    


امام (علیه‌السلام) در رابطه با مخالفان اهل بیت (علیهم‌السّلام) فرموده‌اند: «کاّنی‌ انظر الی فاسقهم و قد صحب المنکر فالفه و بسی‌ء به و وافقه؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۰۱، خطبه۱۴۴.    
گویا به فاسقشان می‌نگرم که با کارهای منکر انس گرفته و موافقت کرده است.»

این کلمه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۱، ص۳۴.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۰۱، خطبه۱۴۴.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بُس‌ء»، ص۱۳۳-۱۳۲.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار