برکت‌الله بلگرامی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

برکت الله بِلگرامی، فرزند میر اویس حسنی واسطی فرزند میرعبدالجلیل بلگرامی، عارف و شاعر فارسی زبان شبه قاره هند است.

---

در ۱۰۷۰ در بلگرام متولد شد و در ۱۰ محرم ۱۱۴۲ در مارَهْرَه، در ایالت اوتارپرادش، وفات یافت و همان‌جا مدفون شد.

---

نخست با میرسید مربی، فرزند سید عبدالنبی، بیعت طریقت کرد، و سپس از لطف الله معروف به شاه لدها بلگرامی و فضل الله کالپَوی استفادة معنوی برد. پس از اخذ خلافت و اجازة ارشاد از آنان، در مارهره مرکز ارشاد دایر کرد و مردم اطراف و اکناف مرید او شدند. بلگرامی به فارسی و هندی شعر می‌سرود و تخلص او «عشقی» (درهندی: پیمی) بود.

---

آثار فارسی او عبارت است از :
۱) مثنوی ریاض عشق؛ ۲) دیوان عشقی؛ ۳) رساله در حل معانی حقایق عرفانی؛ ۴) چهار انواع (۱۱۲۳)؛ در آداب سلوک؛ ۵) عوارف هندی، در تأویل عرفانیِ ضرب المثلهای هندی.
-

---

(۱) میرغلامعلی بن نوح آزاد بلگرامی، مآثرالکرام، (لاهور) ۱۹۱۳.
(۲) برکت الله بلگرامی، عوارف هندی، چاپ محمد انصارالله، دانش، ش ۱۴ (تابستان ۱۳۶۷).

---