آخرین شریف از طایفه ذوو برکات، عبداللّه بن حسین، برادرزاده برکات چهارم بود که دوره حکمرانیش چندان طولانی‌تر از دوره حکمرانی عمویش نبود. او در ۱۱۸۴ به دست محمد ابوذهب، فرماندهی که حاکم مصر علی بیگ به حجاز فرستاده بود، به مقام شریفی رسید؛ اما پس از بازگشت ابوذهب، نتوانست قدرت خود را حفظ کند. از آن پس مقام شریفی مکّه ابتدا در انحصار ذووزید، و سپس ذوو عبدالله قرار گرفت.
(۱) احمد زینی دَحلان، خلاصة الکلام، قاهره ۱۳۰۵. (۲) احمد سِباعی، تاریخ مکّه، قاهره ۱۳۷۲. (۳) C Snouck Hurgronje، Mekka، The Hague ۱۸۸۸-۱۸۸۹؛ (۴) F Wدstenfeld، ed، Die Chroniken der Stadt Mekka، Gخttingen ۱۸۵۷-۱۸۶۱.
