برهانالدین جانمچشتی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
برهان الدین جانم چشتی، از مشایخ
طریقت چَشْتیّه در
هند جنوبی در قرن دهم بود.
پدرش ملقب به
شاه میران جی شمس العشاق نیز از مشاهیر این طریقت در دکن بوده و دو کتاب به فارسی در
عرفان تألیف کرده است
برهان الدین در رساله ای موسوم به نسل نامه، در احوال شخصی خود، گفته است که پدرش از مکه معظمه به هند مهاجرت کرده است و در اوایل زمان سلطنت سلطان علی عادلشاه اول (حک :۹۶۵ـ ۹۸۸)،
و به قول مؤلف بساتین السلاطین در ۹۶۶، به بیجاپور رسیده
و پس از مدتی در ۹۷۰ در همانجا درگذشته است
برهان الدین علوم ظاهری و باطنی را در محضر پدر فراگرفت و، پس از گذراندن مراحل سلوک، به دست او خرقه خلافت پوشید. سلسله طریقت او به
سید محمد گیسودراز میرسد.
پس از درگذشتِ پدر، خدمات او را ادامه داد و بقیه عمر را به تدریس و ارشاد و تبلیغ و تصنیف و تألیف پرداخت.
سال و محل تولد برهان الدین در هیچ منبعی به صراحت مذکور نیست؛ اما بنابر دو قرینه، یکی اینکه بخش اول نکته واحد (اثر منظومی در
تصوف) را در ۹۶۷ سروده
و دیگر اینکه پدرش در ۹۶۶، پس از مهاجرت، در بیجاپور سکنی گزیده بود، می توان گفت که او در اثنای اقامت پدر در
مکه معظمه متولد شده و، بنابراین، سال تولدش احتمالاً حدود رُبع دوم قرن دهم است.
مؤلف
تذکرة الانساب نسب پدر او را با دوازده واسطه به
زید بن علی (شهادت در ۱۲۲) رسانیده است.
برهان الدین در بیجاپور درگذشت و در مقبره پدرش در محله ارشادپور مدفون شد. سال وفات او را به اختلاف بیان کرده اند. بنابر ماده تاریخ مندرج در پایان
ارشادنامه، اثر معروف او، محققاً در ۹۹۰ حیات داشته، لیکن به احتمال قوی در همان سال درگذشته است.
از فرزندان او فقط
شاه امین الدین علی اعلی (متوفی ۱۰۸۶) را میشناسیم
که پس از وفات پدر به دنیا آمده است؛
نام خلفای برهان الدین،
شیخ محمود چشتی و
حاجی اسحاق و
شیخ عطاءالله و
شاه راوَل در منابع ذکر شده است.
از او آثار منظوم و منثوری در تصوف و
عرفان و ادبیاتِ اردو باقی است.
آثار منظوم برهان الدین عبارت است از:
ارشادنامه (مثنوی به زبان اردو شامل ۵۰۰، ۲ بیت)؛ حجة البقا (۸۰۵ بیت)؛ رموزالواصلین؛ منفعة الایمان؛ نکته واحد؛ وصیة الهادی؛ سُک سهیلا و مسافرت شیخ خان میان و آثار منثور: کلمة الحقایق و گفتار برهان. وی آثاری نیز به فارسی دارد که برخی از آنها عبارتاند از: کشف العوالم، کلید گنج، مخزن سالکین و مقصد عارفین، معرفت المجبوب
(۱) عبدالحق، قدیم اردو، کراچی.
(۲) عبدالقیوم، تاریخ ادب اردو، کراچی.
(۳) سیدمحمد هاشم علی، میران جی شمس العشاق، حیدرآباد دکن ۱۹۷۴.
(۴) احمد منزوی، فهرست مشترک نسخههای خطی فارسی پاکستان، ج ۳، لاهور ۱۳۶۳ ش.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «برهان الدین جانم چشتی»، شماره۱۱۰۶.