برائت شرعی، مقابل برائت عقلی بوده و عبارت است از حکم شارع به برائت ذمه مکلف، نسبت به تکلیف مشکوک، در مواردی که بعد از جست و جوی از دلیل، شک او در تکلیف واقعی بر طرف نگردد. به بیان دیگر، در هر مورد مشکوکی که حکم واقعی بر مکلف مجهول بماند، شارع با جعلحکم ظاهری، اباحه ظاهری آورده و تکلیف را بر می‌دارد.
