برائت شرعی، مقابل برائت عقلی بوده و عبارت است از حکم شارع به برائتذمهمکلف، نسبت به تکلیف مشکوک، در مواردی که بعد از جست و جوی ازدلیل، شک او در تکلیف واقعی بر طرف نگردد. به بیان دیگر، در هر مورد مشکوکی که حکم واقعی بر مکلفمجهول بماند، شارع با جعلحکم ظاهری، اباحه ظاهری آورده و تکلیف را بر میدارد.