• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بدیع (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





بدیع: (بَدیعُ السَّمَاواتِ)
«بدیع» به معنای به وجود آورنده چیزی بدون سابقه است، یعنی خداوند آسمان و زمین را بدون هیچ مادّه و یا طرح و نقشه قبلی ایجاد کرده است.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با بدیع:

۱.۱ - آیه ۱۱۷ سوره بقره

(بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ) (پدید آورنده آسمان‌ها و زمین اوست! و هنگامی که فرمان وجود چیزی را صادر کند، تنها می‌گوید: «موجود باش!» و آن، چیز، بی‌درنگ موجود می‌شود.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه (بدیع) صفت مشبهه از مصدر بداعت است، و بداعت هر چیز، بمعنای بی مانندی آنست، البته مانندی که ذهن بدان آشنا باشد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۱۰۱ سوره انعام

(بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ أَنَّى يَكُونُ لَهُ وَلَدٌ وَلَمْ تَكُن لَّهُ صَاحِبَةٌ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ وهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ) (او پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است؛ چگونه ممکن است فرزندی داشته باشد؟! حال آن که همسری نداشته، و همه چیز را آفریده؛ و او به هر چیزی داناست.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: (بَدِیعُ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ...) این جمله جواب از اعتقاد استحاله فرزند داشتن خدا است، و حاصلش این است که: داشتن فرزند حقیقی موقوف بر این است که قبلا همسری اتخاذ شود و اتخاذ همسر برای خدای تعالی معقول نیست، و با این حال دیگر از کجا فرزند خواهد داشت؟ علاوه بر این، خدای تعالی خالق و فاطر هر چیزی است، و صاحب فرزند نمی‌تواند خالق فرزند خود باشد چون فرزند جزئی از پدر است که به وسیله عمل لقاح به محیط تربیتی رحم منتقل می‌شود، و معقول نیست که جزء خداوند مخلوق خودش باشد- این دو دلیل در جمله کوتاه‌ (بَدِیعُ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ) نهفته است- چون وقتی خداوند به وجود آورنده همه اجزای آسمان‌ها و زمین باشد دیگر چه چیزی باقی خواهد ماند که بتواند همسر خداوند بوده باشد، و یا پسران و دخترانی، همانند خود داشته باشد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۱۰.    
۲. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۹۸.    
۳. بقره/سوره۲، آیه۱۱۷.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۴۸۰.    
۵. انعام/سوره۶، آیه۱۰۱.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۵، ص۴۷۷.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۸.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۳۹۵.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۲۶۲.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۱۰.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۳۶۳.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۴۰.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۴۰۲.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۲۹۱.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۲۰۹.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۱۲۶.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بدیع»، ص۹۸-۹۹.    






جعبه ابزار