بدیع (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بدیع: (بَدیعُ السَّمَاواتِ)«بدیع» به معنای به وجود آورنده چیزی بدون سابقه است،
یعنی
خداوند آسمان و
زمین را بدون هیچ مادّه و یا طرح و نقشه قبلی ایجاد کرده است.
ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با بدیع:
(بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ) (پدید آورنده آسمان‌ها و زمین اوست! و هنگامی که فرمان وجود چیزی را صادر کند، تنها می‌گوید: «موجود باش!» و آن، چیز، بی‌درنگ موجود می‌شود.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه (بدیع)
صفت مشبهه از مصدر بداعت است، و بداعت هر چیز، بمعنای بی مانندی آنست، البته مانندی که ذهن بدان آشنا باشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ أَنَّى يَكُونُ لَهُ وَلَدٌ وَلَمْ تَكُن لَّهُ صَاحِبَةٌ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ وهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ) (او پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین است؛ چگونه ممکن است
فرزندی داشته باشد؟! حال آن که همسری نداشته، و همه چیز را آفریده؛ و او به هر چیزی داناست.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: (بَدِیعُ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ...) این جمله جواب از اعتقاد استحاله
فرزند داشتن خدا است، و حاصلش این است که:
داشتن فرزند حقیقی موقوف بر این است که قبلا همسری اتخاذ شود و اتخاذ همسر برای خدای تعالی معقول نیست، و با این حال دیگر از کجا
فرزند خواهد داشت؟ علاوه بر این، خدای تعالی خالق و فاطر هر چیزی است، و صاحب
فرزند نمی‌تواند خالق
فرزند خود باشد چون
فرزند جزئی از پدر است که به وسیله عمل لقاح به محیط تربیتی
رحم منتقل می‌شود، و معقول نیست که جزء خداوند مخلوق خودش باشد- این دو دلیل در جمله کوتاه (بَدِیعُ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ) نهفته است- چون وقتی خداوند به وجود آورنده همه اجزای آسمان‌ها و زمین باشد دیگر چه چیزی باقی خواهد ماند که بتواند همسر خداوند بوده باشد، و یا پسران و دخترانی، همانند خود داشته باشد.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بدیع»، ص۹۸-۹۹.
