بُدْن (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُدْن: (وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاها لَکُم مِّنْ شَعَائِرِ اللَّهِ)«بُدْن» (بر وزن قدس) جمع
«بدنة» (بر وزن عجله) به معنای شتر بزرگ و چاق و گوشت‌دار است.
و از آنجا که چنین حیوانی برای مراسم
قربانی، اطعام فقرا و نیازمندان مناسب‌تر است، مخصوصاً روی آن تکیه شده؛ وگرنه می‌دانیم چاق بودن حیوان قربانی از شرائط الزامی نیست. همین مقدار کافی است که لاغر نبوده باشد.
(وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِّن شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ كَذَلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ) (و شتران فربه را در
مراسم حج برای شما از
شعائر الهی قرار دادیم؛ در آنها برای شما خیر و
برکت است؛ نام خدا را در حالی که برای قربانی به صف ایستاده‌اند بر آنها ببرید؛ و هنگامی که پهلوهایشان به زمین رسید و جان دادند)، از گوشت آنها بخورید، و مستمندان قانع و سائلان را نیز از آن اطعام کنید. این‌گونه ما آنها را مسخّرتان ساختیم، تا
شکر خدا را به جا آورید.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه بدن - به ضم باء و سکون دال- جمع بدنه - به دو فتحه- که عبارت است از
شتر چاق و درشت. و در سابق گفتیم که اگر آن را از شعائر خوانده به اعتبار این است که قربانی خدا شده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بُدْن»، ص۹۸.
