• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بدعه کبری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بدعه کبری، کنیز عَریب مامونی، شاعری ادیب در قرن سوم قمری بود.



بِدْعَه، کنیز عَریب مامونی، شاعری ادیب بود که ارتجالاً و فی البداهه شعر می‌سرود. سیوطی نقل می‌کند که اسحاق بن ایوب فالی، صد هزار دینار برای خرید او به وسیله ابوالحسن، علی بن یحیای منجم نزد اربابش عریب فرستاد و بیست هزار دینار نیز به‌عنوان دست‌خوش برای ابوالحسن در نظر گرفت. هنگامی که علی بن یحیی درخواست اسحاق را با عریب در میان گذاشت، او بدعه را فراخواند و از او پرسید که آیا خواستار این معامله است؟ بدعه اعلام کرد خواستار آن نیست. عریب نیز پول‌ها را پس فرستاد و همان دم، بدعه را آزاد کرد. بدعه آن‌قدر مال و زمین از خود به‌جا گذاشت که هیچ مردی چنین دارایی‌ای نداشت.
[۱] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، المستظرف من اخبار الجواری، ص۱۳-۱۴.
[۴] ابن ساعی، علی بن انجب، نساء الخلفاء، ص۶۳-۶۶.



۱. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، المستظرف من اخبار الجواری، ص۱۳-۱۴.
۲. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۱، ص۱۲۲.    
۳. شابشتی، علی بن محمد، الدیارات، ص۳۷.    
۴. ابن ساعی، علی بن انجب، نساء الخلفاء، ص۶۳-۶۶.



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۱۷۷.






جعبه ابزار