بدخشی سمرقندی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بدخشی سمرقندی ملک الشعرای
میرزا الغ بیگ تیمور و سرآمد شاعران
سمرقند بود.
بَدَخشی سمرقندی، ملک الشعرای میرزا
الغ بیگ تیمور (حک: ۸۵۰ـ۸۵۳).
دولتشاه سمرقندی،
خواندمیر و
آذربیگدلی گفته‌اند که او سرآمد شاعران سمرقند بود، و
الغ بیگ و درباریانش به او التفات بسیار داشتند و بویژه، قصایدش را می‌ستودند؛ اما هیچ‌یک نام و مشخصات یا
سال مرگش را ذکر نکرده‌اند.
امیرعلیشیرنوایی (متوفی ۹۰۶) پیش از رفتن به هرات در ۸۶۲، چندسالی را در
ماوراءالنهر گذراند
بنابراین محتمل به نظر می‌رسد که بدخشی سمرقندی با مولانا محمدبدخشی که خواندمیر
او را ملازم سی ساله ا
میر علیشیرنوایی دانسته و در
نظم معما و تألیف قواعد آن تبحر داشته و در این
علم چند رساله نوشته است، یکی باشد.
(۱) لطفعلی بن آقاخان آذربیگدلی، آتشکدة آذر، چاپ جعفر شهیدی، چاپ افست تهران ۱۳۳۷ ش، ص ۳۳۵).
(۲) امیرعلیشیرنوایی، تذکرة مجالس النفائس، چاپ علی اصغر حکمت، تهران ۱۳۲۳ ش، ص ۱۹، ۱۹۳.
(۳) غیاث الدین بن همام الدین خواندمیر، تاریخ حبیب السیر، چاپ محمد دبیر سیاقی، تهران ۱۳۵۳ ش.
(۴) عبدالرسول خیامپور، فرهنگ سخنوران، تبریز ۱۳۴۰ ش، ص ۷۹.
(۵) دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، چاپ ادوارد براون، لیدن و لندن ۱۹۰۱، ص ۴۲۰.
(۶) ذبیح الله صفا، تاریخ ادبیات در ایران، ج ۴، تهران ۱۳۶۳ ش.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بدخشی سمرقندی»، شماره۷۱۱.
