|
| ||||||||||||||||||||||||||
بثینه، دختر حیّان بن ثعلبه عذری از شاخه بنی عُذره از قبیله قضاعه بوده است. او شاعری است که به سبب ماجراهایش با جمیل بن معمر عذری ـ که هر دو از یک قبیله بودند ـ شهرت یافته است. محل زندگی بنی عذره، در «وادی القری» از توابع مدینه بود که بعدها به نواحی جنوبی شام کوچ کردند. پس از رفتن بنی عذره به شام بود که جمیل، در دوران ولایت عبدالعزیز بن مروان بر مصر، رهسپار آن سامان شد و همان جا نیز درگذشت. بثینه در رثای او اشعاری سرود و خود او پس از مرگ جمیل، مدت زیادی زنده نماند. او سرانجام به سال ۸۲ قمری درگذشت. [۲]
حسّون، محمد، اعلام النساء، ج۱، ص۱۱۰.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۴۹. |
||||||||||||||||||||||||||
