بت منات
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُت منات از
بت
های موجود در
کعبه و یکی از سه
بت اصلی‌ای است که
اعراب در ابتدای ظهور
اسلام، در عقاید خرافی خود آنها را «دختران خدا» می‌شمردند. نام دو
بت دیگر
لات و
عزی می‌باشد.
منات قدیمی‌ترین
بت عرب بود که در کنار
دریا از ناحیه «مشلّل» در «قدید» میان مکه و
مدینه نصب شده بود و تمامی
اعراب، آن را بزرگ می‌شمردند و به نام آن قربانی می‌کردند. در این میان،
اوس و خزرج، نزد این
بت، حجشان را پایان می‌دادند و سرشان را می‌تراشیدند.
منات، یکی از سه
زن خدای است که در
قرآن از آن یاد شده است.
در معنای این
بتِ مؤنث آورده‌اند که از ریشه «
منی» به معنای «ریختن» است. وجه تسمیه منات را بدان خونی دانسته‌اند که بعد از قربانی بر این
بت ریخته می‌شده است. البته این دلیل، منطقی به نظر نمی‌رسد، زیرا به این معناست که این
بت تا مدت‌ها بدون نام پرستش می‌شده و سپس نامی پیدا می‌کرده است.
دیگران نیز منات را از کلمه "منا " و "منیه" و به معنای «مرگ و تقدیر» گرفته‌اند
که آن را با یکی از
خدایان بابلی به نام «مامناتو» یکی می‌دانسته‌اند.
منات، نزد
عرب‌ها نماد
مرگ است، ولی بابلیان، آن را نماد
تقدیر می‌دانستند. در تصور
عرب، «
قضا و قدر»
مذکر است، نه
مؤنث و ایشان، نزد این
بت از تیرهای
قرعه (
ازلام) استفاده نمی‌کردند.
سرانجام، منات، بعد از
فتح مکه به دست
حضرت علی (علیه‌السّلام) نابود شد.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «اصنام»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۴/۱۸.
