بت عزی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُت عزی، از بزرگ‌ترین بت‌ها نزد
قریش شمرده می‌شد. عرب‌ها، سه
بت لات،
منات و عزی را «سه دختر خدا» می‌دانستند. پرستندگان عزی، خود را عبدالعزّی می‌نامیدند، که به معنی «بنده عزی» است.
«عزی» سومین بت
عرب است که پس از لات و منات ساخته شده و
بت اختصاصی
قریش بوده و به تدریج در قبیله‌های دیگر نیز پرستش شده است. عزی، یکی از سه
زن خدای است که در
قرآن از آن در کنار دو بت مهم دیگر عرب یاد شده است.
عزی را با «عشتار» دختر خدای «سین» در اسطوره‌های بابلی برابر دانسته‌اند. «
عشتار» در افسانه‌های بابلی،
تموز، سمبل فصل زمستان بود، سپس نماد فراوانی، دوستی و زیبایی شد و بعدها به صورت «دختر خدا» در آمد و سرانجام نزد یونانیان به «
زهره» تبدیل شد.
عزی نیز مظهر
زمستان بود، این بت در «
وادی نخله» به صورت سه درخت شور گز درآمد و الهۀ سرسبزی شناخته شد. عزی نزد
عرب جاهلی با
ازدواج و
زناشویی پیوند داشت، چنان‌که «عشتار» الهه محبت و عشق جسمانی بود.
عزی، قربانگاهی به نام «غبغب العزی» نیز داشته است.
این
الهه ، بعد از فتح مکه به دستور
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) توسط «
خالد بن ولید» از میان رفت.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «اصنام»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۴/۱۸.
