بانک جهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بانک جهانی یا بانک
بین
المللی توسعه
و ترمیم (IBRD) یکی از اصطلاحات
تجارت بین‌الملل و یک
سازمان بین‌المللی است که به تهیه
منابع مالی، مشاوره
و پژوهش
برای کشورهای درحال توسعه اختصاص یافته شده تا به پیشرفت اقتصادی آنها کمک کند. بانک جهانی در پایان
جنگ جهانی دوم و در نتیجه نیاز بسیاری از کشورهای اروپایی
و آسیایی به تأمین مالی
برای بازسازی کشورهای‌شان ایجاد شد.
بانک جهانی نام دیگر بانک
بین
المللی توسعه
و ترمیم (IBRD) است. IBRD (International Bank for Reconstruction and Development) همراه با چهار شعبه دیگر خود؛
مؤسسه بین‌المللی توسعه (International Development Association: IDA)،
مؤسسه مالی بین‌المللی (International Finance Corporation: IFC)،
آژانس تضمین سرمایه گذاری چند جانبه‌ای ((Multilateral Investment Guarantee Agency: MIGA
و مرکز بین‌المللی برای حل و فصل منازعات سرمایه‌گذاری (International Centre for the Settlement of Investment Disputes: ICSID)، گروه بانک جهانی را تشکیل می‌دهند.
بانک جهانی یکی از سه رکن برتون وودز را تشکیل می‌دهد.
سه
سازمان صندوق بین‌المللی پول (IMF)، بانک
بین
المللی ترمیم
و توسعه (IBRD) یا بانک جهانی
و گات که البته امروزه جای خود را به
سازمان تجارت جهانی (WTO) داده است، به‌طور جمعی تشکلیل‌دهنده سیستم برتون وودز هستند.
در پایان
جنگ جهانی دوم از طرفی عواقب منفی جنگ جهانی
و از طرف دیگر سیاست‌های خودخواهانه تجاری اوایل دهه ۱۹۳۰ منجر به ایجاد مشکلات اقتصادی زیادی
برای کشورها شده
و توان تولیدی کشورها به‌شدت تقلیل یافته بود. به‌همین دلیل در ۲-۲۱ ژوئیه ۱۹۴۴ (قبل از پایان جنگ)، به پیشنهاد روزولت (رئیس جمهور وقت آمریکا)، کنفرانس پولی
و مالی سازمان
ملل متحد با شرکت نمایندگان ۴۴ کشور در برتون وودز تشکیل
و طی آن موافقت‌نامه‌های تاسیس بانک
بین
المللی ترمیم
و توسعه (بانک جهانی)
و صندوق
بین
المللی پول تصویب شد.
بانک جهانی
و صندوق
بین
المللی پول، جزئی از فرایند همکاری
برای ایجاد یک
نظام پولی و سرمایه‌گذاری به‌جای آشفتگی ناشی از
ناسیونالیسم اقتصادی دهه ۱۹۳۰ بودند. بانک جهانی در دسامبر ۱۹۴۵ تاسیس شد
و در نوامبر ۱۹۴۷ با تصویب
مجمع عمومی سازمان ملل متحد به‌صورت رسمی در آمد
و به جرگه نهادهای تخصصی سازمان
ملل متحد پیوست. بانک جهانی ابتدا
برای کمک به بازسازی خرابی‌های جنگ جهانی دوم به‌وجود آمد، ولی در سال ۱۹۴۹، به‌سمت ارتقای
توسعه اقتصادی در کشورهای توسعه‌نیافته معطوف شد.
هدف اصلی بانک جهانی اعطای
وام برای توسعه
و گسترش طرح‌های تولیدی آن دسته از کشورهای در حال توسعه است که عضو بانک هستند. این وام‌ها
برای مقاصدی مانند اجرای پروژه‌های لوله‌کشی آب آشامیدنی، آموزش
و پرورش
و همچنین اجرای برنامه‌های کلی عمرانی از جمله واردات کالاهای صنعتی است.
فقط اعضای صندوق
بین
المللی پول می‌توانند به عضویت بانک جهانی درآیند. از طرف دیگر شرط اولیه عضویت در مؤسسه
بین
المللی توسعه
و مؤسسه مالی
بین
المللی، عضویت در بانک جهانی است. ایران یکی از اعضای شرکت‌کننده در کنفرانس برتون وودز بوده
و در نتیجه از مؤسسین بانک جهانی به‌شمار می‌رود؛ که از سال ۱۳۲۴ رسما عضو بانک جهانی شد.
در حال حاضر تعداد اعضای بانک جهانی به شرح زیر می‌باشند:
بانک
بین
المللی ترمیم
و توسعه (IBRD)؛ با ۱۸۶ عضو
مؤسسه
بین
المللی توسعه (IDA)؛ با ۱۶۹ عضو
مؤسسه مالی
بین
المللی (IFC)؛ با ۱۸۲ عضو
سازمان تضمین
سرمایه
گذاری چندجانبه (MIGA)؛ با ۱۷۵ عضو
مرکز بین
المللی برای حلّ و فصل منازعات سرمایه
گذاری (ICSID)؛ با ۱۴۴ عضو.
بانک
بین
المللی ترمیم
و توسعه دارای دو رکن است:
هیئت رئیسه بانک از نمایندگان کلیه دولت‌های عضو تشکیل می‌شود. هیئت مذکور سالی یک‌بار تشکیل جلسه می‌دهد. طبق اساس‌نامه بانک، اختیارات وسیعی به هیئت رئیسه تفویض شده است؛ که ذیلا دو مورد آن ذکر می‌شود.
الف: اخذ تصمیم درباره عضویت
ب: تخصیص
سود ویژه
و تقسیم
سرمایه سهمی بانک
هیئت مدیره ۱۵ عضو دارد که ۶ نفر آنها از طرف سهام‌داران عمده مثل
ایالات متحده آمریکا،
انگلستان،
آلمان،
فرانسه،
ژاپن و هندوستان تعیین می‌شود
و بقیه آنها توسط دولت‌های عضو انتخاب می‌شوند. انتخاب رئیس بانک جهانی (بانک
بین
المللی ترمیم
و توسعه) به‌عهده هیئت مدیره است.
مواد موافقت‌نامه بانک جهانی، این بانک را به بی‌طرفی اقتصادی
و سیاسی ملزم می‌سازد. به‌نظر می‌رسد در بانک جهانی
و شعبه‌های آن، تصمیم‌گیری در خصوص اعطای وام براساس اصول کامل امور
بین
الملل باشد، نه جهت‌گیری اساسی
و اقتصادی دولت‌ها. طبق ماده (۱۰) ۴ توافق‌نامه بانک جهانی: «بانک
و شعبه‌های آن در امور سیاسی هیچ‌یک از اعضا مداخله نمی‌کنند
و مشی سیاسی عضو یا تمایلات اعضا در تصمیم‌گیری‌های آنها دخالت ندارد.»
ولی بانک جهانی با وجود ملزم شدن به بی‌طرفی سیاسی
و اقتصادی در امور سیاسی مداخله می‌نماید. این بانک در خدمت اهداف سیاسی سهام‌داران خویش است. ایالات متحده آمریکا که بزرگترین سهام‌دار این بانک است، از حق رای خود جهت عدم پرداخت وام به کشورهایی که از نظر سیاسی با آنها در تعارض است
و همچنین اعطای وام به طرفداران خود استفاده می‌نماید.
شریک اصلی بانک جهانی در همکاری جهت توسعه، قطب دیگر سیستم برتون وودز، یعنی صندوق
بین
المللی پول (IMF) است. بانک جهانی
و صندوق
بین
المللی پول در همکاری چندجانبه جهت توسعه، سهم عمده‌ای ایفا می‌نمایند.
سازمان
بین
المللی توسعه (IDA) در تاریخ ۲۶ ژانویه ۱۹۶۰، به‌عنوان شعبه بانک جهانی
برای بهبود وضعیت بدهی کشوهای در حال توسعه تاسیس گردید. شرایط اعطای اعتبار از طرف سازمان مذکور، در مقایسه با بانک جهانی بهتر است. علی‌رغم شباهت تشکیلات اداری، پرسنل
و کارکنان بانک جهانی
و سازمان
بین
المللی توسعه، سازمان مذکور از جنبه
بین
المللی دارای شخصیت حقوقی مستقلی است. وظایف اساسی این سازمان عبارتند از:
- بسط
و گسترش فعالیت‌های اقتصادی
- افزایش بازدهی
و افزایش سطح زندگی در کشورهای در حال توسعه
- اعطای اعتبار با شرایط سهل به کشورهای مذکور
سازمان، وام‌های اعطایی را فقط
برای انجام پروژه‌های توسعه
و با ضمانت دولت‌های فوق پرداخت می‌کند. اعطای اعتبار از طرف سازمان یادشده ظاهرا به‌هیچ وجه تحت تاثیر نقطه‌نظرات سیاسی نخواهد بود.
مؤسسه مالی
بین
المللی (IFC) در تاریخ ۲۵ مه ۱۹۵۵ به‌عنوان شعبه بانک جهانی
بین
المللی تاسیس گردید. وظیفه اساسی این مؤسسه، بسط
و گسترش فعالیت‌های اقتصادی در بخش خصوص کشورهای در حال توسعه است. مؤسسه یادشده
برای پیشبرد این منظور، به مؤسسات بخش خصوصی کشورهای در حال توسعه، بدون گرفتن ضمانت از دولت‌ها
برای بازپرداخت وام، جهت مدرنیزه کردن، بسط
و گسترش فعّالیّت‌های صنعتی
و افزایش بازدهی فعالیت‌های مذکور، وام اعطا می‌نماید. این مؤسسه اغلب اقدام به
سرمایه
گذاری در
بنگاه‌های اقتصادی بخش خصوصی کرده
و از سود ناشی از
سرمایه
گذاریهای مذکور کسب درآمد می‌نماید.
برای اینکه مؤسسه نتواند در امور داخلی بنگاه‌های اقتصادی مداخله کند، در انجام فعالیّت‌های بنگاه از حق رای برخوردار نیست.
سازمان تضمین
سرمایه
گذاری چند جانبه‌ای (MIGA) یکی دیگر از شعبه‌های بانک جهانی است. وظیفه این سازمان، گسترش
سرمایه
گذاریهای مستقیم خارجی در کشورهای در حال توسعه به‌منظور کاهش
فقر،
رشد و بهبود زندگی مردم در این کشورها است.
این سازمان، با تامین تضامین
برای سرمایه
گذاران خارجی در مقابل خسارات ناشی از ریسک‌های غیر تجاری مانند مصادره، عدم تبدیل‌پذیری
پول رایج، جنگ
و شورش را تشویق می‌کند.
مرکز بین المللی برای حل و فصل منازعات سرمایه
گذاری (ICSID) یک نهاد مستقل
بین
المللی است که با تامین
تسهیلات برای مصالحه و داوری در
منازعات سرمایه
گذاری، به تشویق
سرمایه
گذاری خارجی کمک می‌کند؛ به‌طوری که بسیاری از قراردادهای
بین
المللی سرمایه
گذاری اشاره به
تسهیلات ICSID می‌کنند. در ضمن ICSID به فعالیّت در زمینه‌های پژوهش
و انتشار در حوزه قانون
سرمایه
گذاری نیز می‌پرازد. امروزه بیش از ۱۴۰ کشور عضو این
مرکز هستند.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «بانک جهانی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۰۳/۰۸.
